circumflexus (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ circumflexus circumflexūs
Genitiv circumflexūs circumflexuum
Dativ circumflexuī circumflexibus
Akkusativ circumflexum circumflexūs
Vokativ circumflexus circumflexūs
Ablativ circumflexū circumflexibus

Worttrennung:

cir·cum·fle·xus, Genitiv: cir·cum·fle·xus

Bedeutungen:

[1] Umbiegung, Wölbung

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb circumflectere → la[1]

Beispiele:

[1] „Mundum et hoc quodcumque nomine alio caelum appellare libuit, cuius circumflexu degunt cuncta, numen esse credi par est, aeternum, inmensum, neque genitum neque interiturum umquam.“ (Plin. 2, 1)[2]

Entlehnungen:

deutsch: Zirkumflex

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „circumflexus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1156.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „circumflexus

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „circumflexus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1156.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 128.

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

cir·cum·fle·xus

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs circumflectere
circumflexus ist eine flektierte Form von circumflectere.
Dieser Eintrag wurde vorab angelegt; der Haupteintrag „circumflectere“ muss noch erstellt werden.