ancorarius (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv ancorārius ancorāria ancorārium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:ancorarius

Worttrennung:

an·co·ra·ri·us

Bedeutungen:

[1] zu einem Anker gehörig; Anker-

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv ancora → la[1]

Beispiele:

[1] „storias autem ex funibus ancorariis tres in longitudinem parietum turris latas IIII pedes fecerunt easque ex tribus partibus quae ad hostes vergebant, eminentibus trabibus circum turrim praependentes religaverunt; quod unum genus tegimenti aliis locis erant experti nullo telo neque tormento traici posse.“ (Caes. b. c. 2, 9, 5)[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] Ancorarius mons

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ancorarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 421.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „ancorarius
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „ancorarius
[1] Albert Martin Latein-Deutsch, Stichwort: „ancorarius

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ancorarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 421.
  2. Gaius Iulius Caesar: Bellum civile. In: Alfred Klotz (Herausgeber): Commentarii. stereotype 2. Auflage. Vol. II, B. G. Teubner, Berlin/New York 2009, ISBN 978-3-598-71125-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1950), Seite 58.