adiunkt

adiunkt (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	adiunkt	adiunkci
Genitiv	adiunkta	adiunktów
Dativ	adiunktowi	adiunktom
Akkusativ	adiunkta	adiunktów
Instrumental	adiunktem	adiunktami
Lokativ	adiunkcie	adiunktach
Vokativ	adiunkcie	adiunkci

Nicht mehr gültige Schreibweisen:

adjunkt

Worttrennung:

ad·iunkt, Plural: ad·iunk·ci

Aussprache:

IPA: [ˈadjuŋkt], [ˈadjunkt], Plural: [adˈjuŋkt͡ɕi], [adˈjunkt͡ɕi]

Hörbeispiele:  adiunkt ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Wissenschaft: wissenschaftlicher Mitarbeiter

[2] Verwaltung, heute fast nur Bibliothekswesen; ehemals auch Militär: Adjunkt, Mitarbeiter, Gehilfe

Abkürzungen:

ad.

Herkunft:

seit der 1. Hälfte des 19. Jahrhunderts bezeugte Entlehnung aus dem deutschen Adjunkt

Oberbegriffe:

[2] pracownik

Unterbegriffe:

[2] adiunkt biblioteczny

Beispiele:

[1] „Piotr Ciżkowicz jest doktorem nauk ekonomicznych, absolwentem Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie i adiunktem w Katedrze Międzynarodowych Studiów Porównawczych SGH.“

[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] adiunkt instytutu, adiunkt katedry, adiunkt kliniki

[2] adiunkt biblioteczny

Wortbildungen:

adiunktowa, adiunktura

Übersetzungen

 [1] Wissenschaft: wissenschaftlicher Mitarbeiter

Deutsch: wissenschaftlicher Mitarbeiter m

 [2] ?

Deutsch: Adjunkt m, Mitarbeiter m, Gehilfe m

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Polnischer Wikipedia-Artikel „adiunkt“

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adiunkt“

[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „adiunkt“

[1 ,2] Marek Łaziński: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9 , Seite 23.

[1] Bogusław Dunaj: Nowy słownik języka polskiego. 1. Auflage. Wilga, Warszawa 2005, ISBN 83-7375-343-5 , Seite 2.

[1] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , Seite 13–14.

[1, 2] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , Seite 11.

[1] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7 , Seite 6.

[1, 2] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 50–51.

[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , Seite 8.

[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–K, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978 , Seite 9.

[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adiunkt“

[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958 , Seite 24.

[2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , „adjunkt“ Seite 8.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , „adjunkt“ Seite 6.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adiunkt“

Quellen: