acinosus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv acinōsus acinōsa acinōsum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:acinosus

Worttrennung:

a·ci·no·sus

Bedeutungen:

[1] in der Form an Weinbeeren erinnernd; beerenförmig, weinbeerartig

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv acinus → la mit dem Suffix -osus → la[1]

Beispiele:

[1] „Nardi vim habet et asarum, quod et ipsum aliqui silvestre nardum appellant, est autem hederae foliis, rotundioribus tantum moliioribusque, flore purpureo, radice Gallici nardi, semine acinosum, saporis calidi ac vinosi, in montibus umbrosis bis anno florens.“ (Plin. nat. 12,47)[2]
[1] „nostri illud albucum vocant et asphodelum hastulam regiam, caulis acinosi, ac duo genera faciunt.“ (Plin. nat. 21,109)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acinosus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 84,
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acinosus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acinosus“ Seite 31.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acinosus“ Spalte 414.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acinosus“ Seite 31.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 392.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen III. Libri XVI–XII, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1902), Seite 416.