abrewiator

abrewiator (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	abrewiator	abrewiatorowie abrewiatorzy
Genitiv	abrewiatora	abrewiatorów
Dativ	abrewiatorowi	abrewiatorom
Akkusativ	abrewiatora	abrewiatorów
Instrumental	abrewiatorem	abrewiatorami
Lokativ	abrewiatorze	abrewiatorach
Vokativ	abrewiatorze	abrewiatorowie abrewiatorzy

Worttrennung:

a·bre·wia·tor, Plural: a·bre·wia·to·ro·wie, a·bre·wia·to·rzy

Aussprache:

IPA: [abrɛˈvʲatɔr], Plural: [abrɛvʲatɔˈrɔvʲɛ], [abrɛvʲaˈtɔʒɨ]

Hörbeispiele: —, Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Person, die mit Abkürzungen schreibt

[2] historisch, Religion, speziell Katholizismus: Abbreviator

[3] veraltet: Person, die einen Auszug aus einem anderen Werk verfasst

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen abbreviator ^→ la

Oberbegriffe:

[2] sekretarz

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

 [1] veraltet: Person, die mit Abkürzungen schreibt

Englisch: Französisch:

 [2] historisch, Religion, speziell Katholizismus: Abbreviator

Deutsch: Abbreviator m

 [3] veraltet: Person, die einen Auszug aus einem anderen Werk verfasst

Englisch: Französisch:

Referenzen und weiterführende Informationen:

[3] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 16–17.

[1–3] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , „abrewjator“ Seite 3.

[1–3] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , „abrewjator“ Seite 4.

Quellen: