Ἀπόλλων (Altgriechisch) Bearbeiten

Substantiv, m, Eigenname Bearbeiten

Singular Plural

Nominativ ὁ Ἀπόλλων

Genitiv τοῦ Ἀπόλλωνος

Dativ τῷ Ἀπόλλωνι

Akkusativ τὸν Ἀπόλλωνα

Vokativ (ὦ) Ἄπολλον

Worttrennung:

Ἀ·πόλ·λων, kein Plural

Umschrift:

DIN 31634: Apollōn

Bedeutungen:

[1] Mythologie: Gott des Lichts, der Heilkunst, der Weissagung und Künste, Sohn der Leto und Bruder der Artemis; Apollo, Apoll

Synonyme:

[1] Ἀργυρότοξος, Ἑκηβόλος, Σμινθεύς

Beispiele:

[1] „ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν / λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ’ ἀπερείσι’ ἄποινα, / στέμματ’ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος / χρυσέωι ἀνὰ σκήπτρωι, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς, / Ἀτρείδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν·“ (Hom. Il. 1,12–16)[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] Epitheta: ἑκατηβελέτης Ἀπόλλων, ἑκηβόλος Ἀπόλλων

Entlehnungen:

lateinisch: Apollo

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „Ἀπόλλων“.
[1] Konrad Wernicke: Apollon. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,1, Stuttgart 1895, Spalte 1–111.

Quellen:

  1. Homerus; Martin L. West (Herausgeber): Ilias. stereotype 1. Auflage. Volumen prius Rhapsodias I–XII continens, K. G. Saur, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71430-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1998), Seite 4.