summus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv superus supera superum
Komparativ superior superior superius
Superlativ summus summa summum
Alle weiteren Formen: Flexion:summus

Worttrennung:

sum·mus

Bedeutungen:

[1] lokal: höchste, oberste
[2] temporal: äußerste, letzte
[3] vom Rang her an oberster Stelle; höchste, größte, vorzüglichste

Beispiele:

[1]
[3] „ibidemque vir summus adprimus Patroclus“ (Andr. poet. 10)[1]
[3] „virtute dixit vos victores vivere, / non ambitione neque perfidia: qui minus / eadem histrioni sit lex quae summo viro?“ (Plaut. Amph. prol. 75–77)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „superus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2951-2955.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „summus
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „summus“ Seite 2060–2061.

Quellen:

  1. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 24.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 75–77.