język urzędowy

język urzędowy (Polnisch)

Substantiv, m, Wortverbindung

	Singular	Plural
Nominativ	język urzędowy	języki urzędowe
Genitiv	języka urzędowego	języków urzędowych
Dativ	językowi urzędowemu	językom urzędowym
Akkusativ	język urzędowy	języki urzędowe
Instrumental	językiem urzędowym	językami urzędowymi
Lokativ	języku urzędowym	językach urzędowych
Vokativ	języku urzędowy	języki urzędowe

Worttrennung:

ję·zyk u·rzę·do·wy, kein Plural ję·zy·ki u·rzę·do·we

Aussprache:

IPA: [ˈjɛw̃zɨk uʒɛnˈdɔvɨ], Plural: [jɛw̃ˈzɨci uʒɛnˈdɔvɛ]

Hörbeispiele:  język urzędowy ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Sprachwissenschaft: Amtssprache

Herkunft:

Wortverbindung aus dem Substantiv język ^→ pl „die Sprache“ und dem Adjektiv urzęndowy ^→ pl „Amts-“ in KNG-Kongruenz

Oberbegriffe:

[1] język

Beispiele:

[1] Język polski jest językiem urzędowym Polski.

Polnisch ist die Amtssprache Polens.

Übersetzungen

 [*] Übersetzungen umgeleitet

Für [1] siehe Übersetzungen zu Amtssprache1 f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „język urzędowy“

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „język+urzędowy“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „język+urzędowy“