formidare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular formīdō
2. Person Singular formīdās
3. Person Singular formīdat
1. Person Plural formīdāmus
2. Person Plural formīdātis
3. Person Plural formīdant
Perfekt 1. Person Singular formīdāvī
Imperfekt 1. Person Singular formīdābam
Futur 1. Person Singular formīdābō
PPP formīdātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular formīdem
Imperativ Singular formīdā
Plural formīdāte
Alle weiteren Formen: Flexion:formidare

Worttrennung:

for·mi·da·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: Grausen empfinden, sich grausen, sich heftig fürchten
[2] transitiv: sich vor etwas grausen, sich vor etwas heftig fürchten

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv formido → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „etenim ille quoius huc iussu venio, Iuppiter / non minu’ quam vostrum quivis formidat malum:“ (Plaut. Amph. prol. 26–27)[2]

Wortbildungen:

formidabilis, formidamen

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. formido“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2818.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „formido

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. formido“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2818.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 26–27.