equifer (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ equifer equiferī
Genitiv equiferī equiferōrum
Dativ equiferō equiferīs
Akkusativ equiferum equiferōs
Vokativ equifere equiferī
Ablativ equiferō equiferīs

Anmerkung zum Nominativ:

Aus den überlieferten Formen lässt sich der Nominativ Singular nicht eindeutig bestimmen. Bei Boethius ist die Form equiferus bezeugt, in Glossarien jedoch equifer.[1]

Nebenformen:

equiferus

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Wildpferd

Beispiele:

[1] „equifer ἵππος ἄγριος“ (Gloss. II 332,57)[2]
[1] „equifer ἵππαγρος“ (Gloss. III 431,32)[2]
[1] „equifer“ (Not. Tir. 108,67)[3]
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag equiferus.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „equifer“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2444.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 5. Band, 2. Teil E – Ezoani, Teubner, Leipzig 1931–1953, ISBN 3-322-00000-1, „equifer(us)“ Spalte 724.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 5. Band, 2. Teil E – Ezoani, Teubner, Leipzig 1931–1953, ISBN 3-322-00000-1, „equifer(us)“ Spalte 724.
  2. 2,0 2,1 Georg Goetz (Herausgeber): Thesaurus glossarum emendatarum. Pars prior. In: Corpus glossariorum Latinorum. A Gustavo Loewe inchoatum. Volumen VI, B. G. Teubner, Leipzig 1899 (Internet Archive), Seite 395.
  3. Wilhelm Schmitz (Herausgeber): Commentarii Notarum Tironianarum. Cum Prolegomenis adnotationibus criticis et exegeticis notarumque indice alphabetico. B. G. Teubner, Leipzig 1893 (Internet Archive), Tab. 108.