cauponari (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular caupōnor
2. Person Singular caupōnāris
3. Person Singular caupōnātur
1. Person Plural caupōnāmur
2. Person Plural caupōnāminī
3. Person Plural caupōnāntur
Perfekt 1. Person Singular caupōnātus sum
Imperfekt 1. Person Singular caupōnābar
Futur 1. Person Singular caupōnābor
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular caupōner
Imperativ Singular caupōnāre
Plural caupōnāminī
Alle weiteren Formen: Flexion:cauponari

Worttrennung:

cau·po·na·ri

Bedeutungen:

[1] transitiv: schachern, feilschen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv caupo → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] fraudare, mercari

Beispiele:

[1] „Sint igitur nobis et omnibus anathema, eo quod verbum veritatis videantur esse cauponati.“ (Cassiod. hist. 4, 24, 39)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cauponor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1039.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cauponor
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „cauponor“ Spalte 657.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cauponor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1039.
  2. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 187.