biesić

biesić (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
biesić się		zbiesić się
Zeitform	Person	Wortform
Präsens	ja	bieszę się
	ty	biesisz się
	on, ona, ono	biesi się
Imperativ	Singular	bieś się
Präteritum	on	biesił się
	ona	biesiła się
	oni	biesili się
Adverbialpartizip	Partizip Aktiv	Partizip Passiv
biesiąc się	biesiący się	—
Alle weiteren Formen: Flexion:biesić

Worttrennung:

bie·sić się

Aussprache:

IPA: [ˈbʲɛɕit͡ɕ‿ɕɛ(w̃)]

Hörbeispiele:  biesić ^(Info)

Bedeutungen:

[1] veraltet, reflexiv: toben, wüten, rasen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv bies ^→ pl

Synonyme:

[1] szaleć, wściekać się, złościć się

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] zbiesić

Übersetzungen

 [1] veraltet, reflexiv: toben, wüten, rasen

Deutsch: toben, wüten, rasen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „biesić“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „biesi%E6“

Quellen: