astutus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv astūtus astūta astūtum astūtē
Komparativ astūtior astūtior astūtius astūtius
Superlativ astūtissimus astūtissima astūtissimum astūtissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:astutus

Worttrennung:

as·tu·tus

Bedeutungen:

[1] klug, listig, schlau, verschlagen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv astus → la[1]

Beispiele:

[1] „itaque me malum esse oportet, callidum, astutum admodum, / atque hunc telo suo sibi, malitia, a foribus pellere.“ (Plaut. Amph. 116–117)[2]

Wortbildungen:

astutia, astutulus

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „astutus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 665.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „astutus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „astutus“ Seite 212.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „astutus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 665.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).