astragalizontes (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ
astragalizontēs
Genitiv
astragalizontum
Dativ
astragalizontibus
Akkusativ
astragalizontēs
Vokativ
astragalizontēs
Ablativ
astragalizontibus

Worttrennung:

as·tra·ga·li·zon·tes, Genitiv: as·tra·ga·li·zon·tum

Bedeutungen:

[1] Personen, die Würfel spielen; Würfelspielende

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀστραγαλίζοντες (astragalizontes→ grc[1]

Beispiele:

[1] von einem Standbild Polyklets: „fecit et destringentem se et nudum telo incessentem duosque pueros item nudos, talis ludentes, qui vocantur astragalizontes et sunt in Titi imperatoris atrio“ (Plin. nat. 34,55)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „astragalizontes“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 658.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „astragalizontes
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Astragalizontes“ Seite 210.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „astragalizontes“ Spalte 957.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „astragalizontes“ Spalte 957.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 182.