archontici (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ
archonticī
Genitiv
archonticōrum
Dativ
archonticīs
Akkusativ
archonticōs
Vokativ
archonticī
Ablativ
archonticīs

Worttrennung:

ar·chon·ti·ci, Genitiv: ar·chon·ti·co·rum

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Religion: gnostische Herätiker; Archontiker

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀρχοντικοί (archontikoi→ grc

Oberbegriffe:

[1] haeretici

Beispiele:

[1] „Archontici a principibus appellati, universitatem, quam deus condidit, opera esse principum dicunt.“ (Aug. haeres. 20)[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archontici“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 547.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „archontici“ Spalte 467.

Quellen:

  1. Sanctus Aurelius Augustinus: Opera (= Corpus Christanorum, Series Latina. Band XLVI). Pars XIII, 2: De fide rerum invisibilium, Enchiridion ad Laurentium de fide et spe et caritate, De catechizandis rudibus, Sermo ad catechumenos de symbolo, Sermo de disciplina Christiana, Sermo de utilitate ieiunii, Sermo de excidio urbis Romae, De haeresibus. Brepolis, Turnholt 1969., Seite 299.