aquātor (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ aquātor aquātōrēs
Genitiv aquātōris aquātōrum
Dativ aquātōrī aquātōribus
Akkusativ aquātōrem aquātōrēs
Vokativ aquātor aquātōrēs
Ablativ aquātōre aquātōribus

Worttrennung:

a·qua·tor, Plural: a·qua·to·res

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Person, die Wasser holt: Wasserholer

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb aquari → la „Wasser holen“[1][2]

Beispiele:

[1] „haec consiliantibus eis nuntiantur aquatores ab equitatu premi nostro.“[3]
[1] „Quorum omnis postea multitudo aquatorum unum in locum conveniebat.“[4]
[1] „et eo tempore circiter XL equites ad aquatores nostros excucurrerunt, nonnullos interfecerunt, item alios viuos abduxerunt, e quibus capti sunt equites VIII.“[5]
[1] „Aufidus amnis utrisque castris adfluens aditum aquatoribus ex sua cuiusque opportunitate haud sine certamine dabat;“[6]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aquator“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 43

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aquator“ (Zeno.org)
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 43
  3. Gaius Iulius Caesar, Bellum civile, 1, 73, 2
  4. Aulus Hirtius, Bellum Gallicum, 8, 41, 1
  5. Pseudo-Caesar, Bellum Hispaniense, 21, 2
  6. Titus Livius, Ab urbe condita, 22, 44, 2