adiafora

adiafora (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	adiafora	adiafory
Genitiv	adiafory	adiafor
Dativ	adiaforze	adiaforom
Akkusativ	adiaforę	adiafory
Instrumental	adiaforą	adiaforami
Lokativ	adiaforze	adiaforach
Vokativ	adiaforo	adiafory

Nebenformen:

archaisch: adyjafora

Worttrennung:

a·dia·fo·ra, Plural: a·dia·fo·ry

Aussprache:

IPA: [adjaˈfɔra], Plural: [adjaˈfɔrɨ]

Hörbeispiele:  adiafora ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Philosophie: Adiaphoron (meist im Plural: Adiaphora)

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀδιάφορα (adiaphora^☆) ^→ grc

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

 [1] Philosophie: Adiaphoron (meist im Plural: Adiaphora)

Deutsch: Adiaphoron n

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „adiafora“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „adiafora“

[1] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , Seite 10.

[1] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , Seite 13.

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 49.

[1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , Seite 8.

[1] Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat) , „adyjafora“ Seite 88–89.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adiafora“

Quellen:

Ähnliche Wörter:

anafora