acerra (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ acerra acerrae
Genitiv acerrae acerrārum
Dativ acerrae acerrīs
Akkusativ acerram acerrās
Vokativ acerra acerrae
Ablativ acerrā acerrīs

Worttrennung:

a·cer·ra, Genitiv: a·cer·rae

Bedeutungen:

[1] Religion: Weihrauchkästchen, Weihrauchbüchse, Acerra
[2] Religion: kleiner tragbarer Räucheraltar

Herkunft:

seit dem Zwölftafelgesetz (siehe Zitat von Cicero) bezeugt; wahrscheinlich eine Entlehnung aus dem Etruskischen,[1] in dem mehrere Bezeichnungen für Behälter auf das Suffix -ra enden[2]

Beispiele:

[1]
[2] „Cetera item funebria, quibus luctus augetur, XII sustulerulunt. […] Haec praeterea sunt in legibus: de unctura, quod ‚servilis unctura‘ tollitur ‚omnisque circumpotatio‘, quae et recte tolluntur, neque tollerentur nisi fuissent; ‚ne sumptuosa respersio‘, ‚ne longae coronae‘, ‚ne acerrae‘ praetereantur illa;'“ (Cic. leg. 2,60)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acerra“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 76.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acerra
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acerra“ Seite 29.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acerra“ Spalte 372–373.
[1] Paul Habel: Acerra 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,1, Stuttgart 1893, Spalte 153.
[2] Paul Habel: Acerra 2. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,1, Stuttgart 1893, Spalte 153–154.

Quellen:

  1. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, Seite 6.
  2. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), Seite 22.
  3. Marcus Tullius Cicero; J. G. F. Powell (Herausgeber): De re publica, De legibus, Cato maior de senectute, Laelius de amicitia. 1. Auflage. Oxford University Press, Oxford 2006, ISBN 978-0-19-814669-8, Seite 230–231.