acanthion (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ acanthion acanthia
Genitiv acanthiī acanthiōrum
Dativ acanthiō acanthiīs
Akkusativ acanthion acanthia
Vokativ acanthion acanthia
Ablativ acanthiō acanthiīs

Worttrennung:

a·can·thi·on, Genitiv: a·can·thii

Bedeutungen:

[1] Botanik: Eselsdistel

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀκάνθιον (akanthion→ grc[1]

Beispiele:

[1] „Est huic similis quam Graeci acanthion vocant, minoribus multo foliis, aculeatis per extremitates et araneosa lanugine obductis, qua collecta etiam vestes quaedam bombycinis similes fiunt in oriente.“ (Plin. nat. 24,118)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acanthion“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 48.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acanthion“ Seite 19.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acanthion“ Spalte 247.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acanthion“ Seite 19.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 89.