Abatos (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f, Toponym Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ Abatos
Genitiv Abatī
Dativ Abatō
Akkusativ Abaton
Vokativ Abate
Ablativ Abatō

Anmerkung zur Deklination:

Da das Toponym nur in der Form Abaton überliefert ist, könnte es sich auch um ein Neutrum handeln.

Worttrennung:

A·ba·tos

Bedeutungen:

[1] kleine Insel im Nil westlich von Philai

Beispiele:

[1] „hinc, Abaton quam nostra vocat veneranda vetustas, / terra potens primos sentit percussa tumultus / et scopuli, placuit fluvii quos dicere venas, / quod manifesta novi primum dant signa tumoris.“ (Lucan. 10,323–326)[1]
[1] „ultra hanc est brevis insula, inaccessa hominibus, unde Abatos appellata est:“ (Serv. Verg. Aen. 6,154)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Abatos“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 8.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „Abaton“ Spalte 48.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Abatos“ Seite 3.
[1] Richard Pietschmann: Abaton 2. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,1, Stuttgart 1893, Spalte 21.

Quellen:

  1. Marcus Annaeus Lucanus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): De bello civili. Libri X. 2. Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2009, ISBN 978-3-598-71502-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 277.
  2. Servius Grammaticus; Georg Thilo, Hermann Hagen (Herausgeber): Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii. 1. Auflage. Vol. II: Aeneidos librorum VI–XII commentarii, B. G. Teubner, Leipzig 1884 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 34.