γηρύω (Altgriechisch) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Tempus Aktiv Medium Passiv
Präsens γηρύω γηρύομαι
Futur γηρύσω γηρύσομαι γηρυθήσομαι
Aorist ἐγήρυσα ἐγηρυσάμην ἐγηρύθην
Perfekt
Alle weiteren Formen: Flexion:γηρύω

Nebenformen:

dorisch: γαρύω

Worttrennung:

γη·ρύω

Umschrift:

DIN 31634: gēryō

Bedeutungen:

[1] transitiv: ertönen lassen, sagen, singen
[2] transitiv: besingen, preisen
[3] absolut, im Medium: singen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv γῆρυς (gērys→ grc[1][2]

Beispiele:

[2] „εἰ δ’ ἄεθλα γαρύεν / ἔλδεαι, φίλον ἦτορ, / μηκέτ’ ἀελίου σκόπει / ἄλλο θαλπνότερον ἐν ἁμέρᾳ φαεν- / νὸν ἄστρον ἐρήμας δι’ αἰθέρος, / μηδ’ Ὀλυμπίας ἀγῶνα φέρτερον αὐδάσομεν·“ (Pind. Ol. 1, 3–7)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „γηρύω“.
[1–3] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „γηρύω“.

Quellen:

  1. Robert Beekes: Etymological Dictionary of Greek. 1. Auflage. Band 1: Α–Λ, Brill, Leiden, Boston 2010, ISBN 978-90-04-17420-7 (Band 10/1 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „γῆρυς“ Seite 271.
  2. Pierre Chantraine: Dictionnaire étymologique de la langue grecque. Histoire des mots. mit einem Supplement versehene Neuauflage der 1. Auflage. Klincksieck, Paris 1999, ISBN 2-252-03277-4, „γῆρυς“ Seite 220.
  3. Pindar; Herwig Maehler, Bruno Snell (Herausgeber): Carmina cum fragmentis. 6. Auflage. Pars I: Epinicia, BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1980 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 2.