wilczura

wilczura (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	wilczura	wilczury
Genitiv	wilczury	wilczur
Dativ	wilczurze	wilczurom
Akkusativ	wilczurę	wilczury
Instrumental	wilczurą	wilczurami
Lokativ	wilczurze	wilczurach
Vokativ	wilczuro	wilczury

Worttrennung:

wil·czu·ra, Plural: wil·czu·ry

Aussprache:

IPA: [vʲilˈt͡ʃura], Plural: [vʲilˈt͡ʃurɨ]

Hörbeispiele: —, Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: bearbeiteter Pelz eines Wolfes; Wolfsfell, Wolfspelz

[2] veraltet: Pelzmantel aus Wolsfellen; Wolfspelz

[3] veraltet, dialektal: weiblicher Wolf; Wölfin

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv wilk ^→ pl

Synonyme:

[3] wilczyca

Oberbegriffe:

[1] skóra

[2] szuba, futro

Beispiele:

[1] „Przespawszy się pod ciepłą wilczurą, doczekał Rzędzian ranka […].“

[2] „Szedł podróżny w wilczurze, zaszedł mu wilk drogę.“

Übersetzungen

 [1] veraltet: bearbeiteter Pelz eines Wolfes; Wolfsfell, Wolfspelz

Deutsch: Wolfsfell n, Wolfspelz m

 [2] veraltet: Pelzmantel aus Wolsfellen; Wolfspelz

Deutsch: Wolfspelz m

 [3] veraltet, dialektal: weiblicher Wolf; Wölfin

Deutsch: Wölfin f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „wilczura“

[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „wilczura“

[1–3] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „wilczura“

[1–3] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 7 T–Y, Warszawa 1919 (Digitalisat) , Seite 607.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „wilczura“

Quellen:

Deklinierte Form

Worttrennung:

wil·czu·ra

Aussprache:

IPA: [vʲilˈt͡ʃura]

Hörbeispiele: —

Grammatische Merkmale:

• Genitiv Singular des Substantivs wilczur
• Akkusativ Singular des Substantivs wilczur

wilczura ist eine flektierte Form von wilczur. Dieser Eintrag wurde vorab angelegt; der Haupteintrag „wilczur“ muss noch erstellt werden.