przymiotnik

przymiotnik (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	przymiotnik	przymiotniki
Genitiv	przymiotnika	przymiotników
Dativ	przymiotnikowi	przymiotnikom
Akkusativ	przymiotnik	przymiotniki
Instrumental	przymiotnikiem	przymiotnikami
Lokativ	przymiotniku	przymiotnikach
Vokativ	przymiotniku	przymiotniki

Worttrennung:

przy·miot·nik, Plural: przy·miot·ni·ki

Aussprache:

IPA: [pʃɨˈmʲɔtɲik], Plural: [pʃɨmʲɔtˈɲici]

Hörbeispiele:  przymiotnik ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Linguistik: Adjektiv, Eigenschaftswort

Synonyme:

[1] fachsprachlich: adiectivum

Oberbegriffe:

[1] część mowy

Unterbegriffe:

[1] przymiotnik dzierżawcy, przymiotnik jakościowy, przymiotnik relacyjny

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] przymiotnikowy

Übersetzungen

 [1] Linguistik: Adjektiv, Eigenschaftswort

Deutsch: Adjektiv n, Eigenschaftswort n

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „przymiotnik“

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „przymiotnik“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „przymiotnik“

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „przymiotnik“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „przymiotnik“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „przymiotnik“