disciplinabiliter (Latein) Bearbeiten

Adverb Bearbeiten

Positiv Komparativ Superlativ
disciplīnābiliter

Worttrennung:

dis·ci·pli·na·bi·li·ter, keine Steigerung

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: schulisch gebildet; unterrichtet, geschult

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv disciplinabilis → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] docte, erudite

Beispiele:

[1] „Fuit autem praecipue clementissimus, castus, fortis, gratus colloquentibus, sine ulla tristitia, et licet, qui cum eo disputarent, certative quaestiones inferrent, tamen more solito sapienter et disciplinabiliter crescentem sedabat saepe contentionem et ad mensuram debitam protinus transferebat loquentiumque sibi strepitum temperabat eorumque mores veluti quadam regula componebat.“ (Cassiod. hist. 1, 11, 16)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „disciplinabilis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2196.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „disciplinabilis“ Spalte 1326–1327.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „disciplinabilis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2196.
  2. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 37.