afrontować (Polnisch)

Bearbeiten
Aspekt
imperfektiv perfektiv
afrontować
Zeitform Person Wortform
Präsens ja afrontuję
ty afrontujesz
on, ona, ono afrontuje
Imperativ Singular afrontuj
Präteritum on afrontował
ona afrontowała
oni afrontowali
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
afrontując afrontujący afrontowany
Alle weiteren Formen: Flexion:afrontować

Worttrennung:

a·fron·to·wać

Aussprache:

IPA: [afrɔnˈtɔvat͡ɕ]
Hörbeispiele:   afrontować (Info)

Bedeutungen:

[1] veraltet, transitiv: affrontieren, beleidigen

Sinnverwandte Wörter:

[1] obrażać, ubliżać, uchybiać, znieważać

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Bearbeiten
[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 98–99.
[1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 14.
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „afrontować
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „afrontować“
[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 12.
[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 8.