afrontować
afrontować (Polnisch)
BearbeitenAspekt | ||
---|---|---|
imperfektiv | perfektiv | |
afrontować | — | |
Zeitform | Person | Wortform |
Präsens | ja | afrontuję |
ty | afrontujesz | |
on, ona, ono | afrontuje | |
Imperativ | Singular | afrontuj |
Präteritum | on | afrontował |
ona | afrontowała | |
oni | afrontowali | |
Adverbialpartizip | Partizip Aktiv | Partizip Passiv |
afrontując | afrontujący | afrontowany |
Alle weiteren Formen: Flexion:afrontować |
Worttrennung:
- a·fron·to·wać
Aussprache:
- IPA: [afrɔnˈtɔvat͡ɕ]
- Hörbeispiele: afrontować (Info)
Bedeutungen:
Sinnverwandte Wörter:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Bearbeiten [1] veraltet, transitiv: affrontieren, beleidigen
- [1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 98–99.
- [1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , Seite 14.
- [1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „afrontować“
- [1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „afrontować“
- [1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 12.
- [1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 8.