abecadlnik

abecadlnik (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	abecadlnik	abecadlniki
Genitiv	abecadlnika	abecadlników
Dativ	abecadlnikowi	abecadlnikom
Akkusativ	abecadlnik	abecadlniki
Instrumental	abecadlnikiem	abecadlnikami
Lokativ	abecadlniku	abecadlnikach
Vokativ	abecadlniku	abecadlniki

Worttrennung:

a·be·cadl·nik, Plural: a·be·cadl·ni·ki

Aussprache:

IPA: [abɛˈt͡sadlɲik], Plural: [abɛt͡sadlˈɲici]

Hörbeispiele:  abecadlnik ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Fibel, Abc-Buch, Abecebuch

Synonyme:

[1] alfabetnik, elementarz

Beispiele:

[1] „Biedny, zostawiony sam sobie, ratował się instynktem, jakim… przypadkiem dorwał się abecadlnika, zaciekawił nim, pisać i czytać sam prawie nauczył; gwałtem potem wcisnął się do szkółki kościelnej, o suchym chlebie karmiąc łaciną chciwie…“

Übersetzungen

 [1] veraltet: Fibel, Abc-Buch, Abecebuch

Deutsch: Fibel f, Abc-Buch n, Abecebuch n

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „abecadlnik“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „abecadlnik“.

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 2.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 4.

Quellen: