Singular Plural
Nominativ abecadlnik abecadlniki
Genitiv abecadlnika abecadlników
Dativ abecadlnikowi abecadlnikom
Akkusativ abecadlnik abecadlniki
Instrumental abecadlnikiem abecadlnikami
Lokativ abecadlniku abecadlnikach
Vokativ abecadlniku abecadlniki

Worttrennung:

a·be·cadl·nik, Plural: a·be·cadl·ni·ki

Aussprache:

IPA: [abɛˈt͡sadlɲik], Plural: [abɛt͡sadlˈɲici]
Hörbeispiele:   abecadlnik (Info), Plural:

Bedeutungen:

[1] veraltet: Fibel, Abc-Buch, Abecebuch

Synonyme:

[1] alfabetnik, elementarz

Beispiele:

[1] „Biedny, zostawiony sam sobie, ratował się instynktem, jakim… przypadkiem dorwał się abecadlnika, zaciekawił nim, pisać i czytać sam prawie nauczył; gwałtem potem wcisnął się do szkółki kościelnej, o suchym chlebie karmiąc łaciną chciwie…“[1]

Übersetzungen

Bearbeiten
[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „abecadlnik
[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „abecadlnik“.
[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 2.
[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 4.

Quellen:

  1. Józef Ignacy Kraszewski: Za Sasów. (Czasy Augusta II i Augusta III). Tom I, Michał Glücksberg, Warszawa 1891 (Wikisource), Seite 44.