Flexion:habere
habēre (Konjugation) (Latein)
Bearbeiten
zurück zu habere
Infinite Formen
Bearbeiten| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | habēre | habuisse | habitūrum, -am, -um esse |
| Passiv | habērī | habitum, -am, -um esse | habitum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| habēns | habitus, -a, -um | habitūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| habendī | habendus, -a, -um | habitum | habitū |
Finite Formen
BearbeitenImperativ
Bearbeiten| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | habē! | habēre! | habētō! | habētor! |
| Sg. 3. Pers. | habētō! | habētor! | ||
| Pl. 2. Pers. | habēte! | habēminī! | habētōte! | |
| Pl. 3. Pers. | habentō! | habentor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
Bearbeiten| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | habeō | habeam | habeor | habear |
| Sg. 2. Pers. | habēs | habeās | habēris | habeāris |
| Sg. 3. Pers. | habet | habeat | habētur | habeātur |
| Pl. 1. Pers. | habēmus | habeāmus | habēmur | habeāmur |
| Pl. 2. Pers. | habētis | habeātis | habēmini | habeāminī |
| Pl. 3. Pers. | habent | habeant | habentur | habeantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | habēbam | habērem | habēbar | habērer |
| Sg. 2. Pers. | habēbās | habērēs | habēbāris | habērēris |
| Sg. 3. Pers. | habēbat | habēret | habēbātur | habērētur |
| Pl. 1. Pers. | habēbāmus | habērēmus | habēbāmur | habērēmur |
| Pl. 2. Pers. | habēbātis | habērētis | habēbāminī | habērēminī |
| Pl. 3. Pers. | habēbant | habērent | habēbantur | habērentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | habēbō | habēbor | ||
| Sg. 2. Pers. | habēbis | habēberis | ||
| Sg. 3. Pers. | habēbit | habēbitur | ||
| Pl. 1. Pers. | habēbimus | habēbimur | ||
| Pl. 2. Pers. | habēbitis | habēbiminī | ||
| Pl. 3. Pers. | habēbunt | habēbuntur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | habuī | habuerim | habitus, -a, -um sum | habitus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | habuistī | habueris | habitus, -a, -um es | habitus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | habuit | habuerit | habitus, -a, -um est | habitus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | habuimus | habuerimus | habitī, -ae, -a sumus | habitī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | habuistis | habueritis | habitī, -ae, -a estis | habitī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | habuērunt | habuerint | habitī, -ae, -a sunt | habitī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | habueram | habuissem | habitus, -a, -um eram | habitus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | habuerās | habuissēs | habitus, -a, -um erās | habitus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | habuerat | habuisset | habitus, -a, -um erat | habitus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | habuerāmus | habuissēmus | habitī, -ae, -a erāmus | habitī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | habuerātis | habuissētis | habitī, -ae, -a erātis | habitī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | habuerant | habuissent | habitī, -ae, -a erant | habitī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | habuerō | habitus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | habueris | habitus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | habuerit | habitus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | habuerimus | habitī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | habueritis | habitī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | habuerint | habitī, -ae, -a erunt | ||