Flexion:habere

habēre (Konjugation) (Latein)

zurück zu habere

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	habēre	habuisse	habitūrum, -am, -um esse
Passiv	habērī	habitum, -am, -um esse	habitum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	habēns	habitus, -a, -um	habitūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
habendī	habendus, -a, -um	habitum	habitū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	habē!	habēre!	habētō!	habētor!
Sg. 3. Pers.			habētō!	habētor!
Pl. 2. Pers.	habēte!	habēminī!	habētōte!
Pl. 3. Pers.			habentō!	habentor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	habeō	habeam	habeor	habear
Sg. 2. Pers.	habēs	habeās	habēris	habeāris
Sg. 3. Pers.	habet	habeat	habētur	habeātur
Pl. 1. Pers.	habēmus	habeāmus	habēmur	habeāmur
Pl. 2. Pers.	habētis	habeātis	habēmini	habeāminī
Pl. 3. Pers.	habent	habeant	habentur	habeantur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	habēbam	habērem	habēbar	habērer
Sg. 2. Pers.	habēbās	habērēs	habēbāris	habērēris
Sg. 3. Pers.	habēbat	habēret	habēbātur	habērētur
Pl. 1. Pers.	habēbāmus	habērēmus	habēbāmur	habērēmur
Pl. 2. Pers.	habēbātis	habērētis	habēbāminī	habērēminī
Pl. 3. Pers.	habēbant	habērent	habēbantur	habērentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	habēbō		habēbor
Sg. 2. Pers.	habēbis		habēberis
Sg. 3. Pers.	habēbit		habēbitur
Pl. 1. Pers.	habēbimus		habēbimur
Pl. 2. Pers.	habēbitis		habēbiminī
Pl. 3. Pers.	habēbunt		habēbuntur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	habuī	habuerim	habitus, -a, -um sum	habitus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	habuistī	habueris	habitus, -a, -um es	habitus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	habuit	habuerit	habitus, -a, -um est	habitus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	habuimus	habuerimus	habitī, -ae, -a sumus	habitī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	habuistis	habueritis	habitī, -ae, -a estis	habitī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	habuērunt	habuerint	habitī, -ae, -a sunt	habitī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	habueram	habuissem	habitus, -a, -um eram	habitus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	habuerās	habuissēs	habitus, -a, -um erās	habitus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	habuerat	habuisset	habitus, -a, -um erat	habitus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	habuerāmus	habuissēmus	habitī, -ae, -a erāmus	habitī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	habuerātis	habuissētis	habitī, -ae, -a erātis	habitī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	habuerant	habuissent	habitī, -ae, -a erant	habitī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	habuerō		habitus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	habueris		habitus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	habuerit		habitus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	habuerimus		habitī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	habueritis		habitī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	habuerint		habitī, -ae, -a erunt