gignere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu gignere
Infinite Formen
Infinitive
|
---|
|
Infinitiv Präsens
|
Infinitiv Perfekt
|
Infinitiv Futur
|
Aktiv
|
gignere
|
genuisse
|
genitūrum, -am, -um esse
|
Passiv
|
gignī
|
genitum, -am, -um esse
|
genitum īrī
|
Partizipien
|
---|
|
Präsens Aktiv
|
Perfekt Passiv
|
Futur Aktiv
|
gignēns
|
genitus, -a, -um
|
genitūrus, -a, -um
|
Gerundium, Gerundivum, Supina
|
---|
Gerundium
|
Gerundivum
|
Supinum I
|
Supinum II
|
gignendī
|
gignendus, -a, -um
|
genitum
|
genitū
|
Finite Formen
Imperativ
Person
|
Präsens
|
Futur
|
---|
Aktiv
|
Passiv
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Sg. 2. Pers.
|
gigne!
|
gignere!
|
gignitō!
|
gignitor!
|
Sg. 3. Pers.
|
|
|
gignitō!
|
gignitor!
|
Pl. 2. Pers.
|
gignite!
|
gigniminī!
|
gignitōte!
|
|
Pl. 3. Pers.
|
|
|
gignuntō!
|
gignuntor!
|
Indikativ und Konjunktiv
Präsens
|
---|
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Sg. 1. Pers.
|
gignō
|
gignam
|
gignor
|
gignar
|
Sg. 2. Pers.
|
gignis
|
gignās
|
gigneris
|
gignāris
|
Sg. 3. Pers.
|
gignit
|
gignat
|
gignitur
|
gignātur
|
Pl. 1. Pers.
|
gignimus
|
gignāmus
|
gignimur
|
gignāmur
|
Pl. 2. Pers.
|
gignitis
|
gignātis
|
gigniminī
|
gignāmini
|
Pl. 3. Pers.
|
gignunt
|
gignant
|
gignuntur
|
gignantur
|
Text
|
---|
Imperfekt
|
---|
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Sg. 1. Pers.
|
gignēbam
|
gignerem
|
gignēbar
|
gignerer
|
Sg. 2. Pers.
|
gignēbās
|
gignerēs
|
gignēbāris
|
gignerēris
|
Sg. 3. Pers.
|
gignēbat
|
gigneret
|
gignēbātur
|
gignerētur
|
Pl. 1. Pers.
|
gignēbāmus
|
gignerēmus
|
gignēbāmur
|
gignerēmur
|
Pl. 2. Pers.
|
gignēbātis
|
gignerētis
|
gignēbāminī
|
gignerēminī
|
Pl. 3. Pers.
|
gignēbant
|
gignerent
|
gignēbantur
|
gignerentur
|
Text
|
---|
Futur I
|
---|
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Sg. 1. Pers.
|
gignam
|
|
gignar
|
|
Sg. 2. Pers.
|
gignēs
|
gignēris
|
Sg. 3. Pers.
|
gignet
|
gignētur
|
Pl. 1. Pers.
|
gignēmus
|
gignēmur
|
Pl. 2. Pers.
|
gignētis
|
gignēminī
|
Pl. 3. Pers.
|
gignent
|
gignentur
|
Text
|
---|
Perfekt
|
---|
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Sg. 1. Pers.
|
genuī
|
genuerim
|
genitus, -a, -um sum
|
genitus, -a, -um sim
|
Sg. 2. Pers.
|
genuistī
|
genueris
|
genitus, -a, -um es
|
genitus, -a, -um sīs
|
Sg. 3. Pers.
|
genuit
|
genuerit
|
genitus, -a, -um est
|
genitus, -a, -um sit
|
Pl. 1. Pers.
|
genuimus
|
genuerimus
|
genitī, -ae, -a sumus
|
genitī, -ae, -a sīmus
|
Pl. 2. Pers.
|
genuistis
|
genueritis
|
genitī, -ae, -a estis
|
genitī, -ae, -a sītis
|
Pl. 3. Pers.
|
genuērunt
|
genuerint
|
genitī, -ae, -a sunt
|
genitī, -ae, -a sint
|
Text
|
---|
Plusquamperfekt
|
---|
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Sg. 1. Pers.
|
genueram
|
genuissem
|
genitus, -a, -um eram
|
genitus, -a, -um essem
|
Sg. 2. Pers.
|
genuerās
|
genuissēs
|
genitus, -a, -um erās
|
genitus, -a, -um essēs
|
Sg. 3. Pers.
|
genuerat
|
genuisset
|
genitus, -a, -um erat
|
genitus, -a, -um esset
|
Pl. 1. Pers.
|
genuerāmus
|
genuissēmus
|
genitī, -ae, -a erāmus
|
genitī, -ae, -a essēmus
|
Pl. 2. Pers.
|
genuerātis
|
genuissētis
|
genitī, -ae, -a erātis
|
genitī, -ae, -a essētis
|
Pl. 3. Pers.
|
genuerant
|
genuissent
|
genitī, -ae, -a erant
|
genitī, -ae, -a essent
|
Text
|
---|
Futur II
|
---|
|
Aktiv
|
Passiv
|
---|
Person
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Indikativ
|
Konjunktiv
|
Sg. 1. Pers.
|
genuerō
|
|
genitus, -a, -um erō
|
|
Sg. 2. Pers.
|
genueris
|
genitus, -a, -um eris
|
Sg. 3. Pers.
|
genuerit
|
genitus, -a, -um erit
|
Pl. 1. Pers.
|
genuerimus
|
genitī, -ae, -a erimus
|
Pl. 2. Pers.
|
genueritis
|
genitī, -ae, -a eritis
|
Pl. 3. Pers.
|
genuerint
|
genitī, -ae, -a erunt
|