Flexion:aspellere

aspellere (Konjugation) (Latein)

zurück zu aspellere

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	aspellere	aspulisse	aspulsūrum, -am, -um esse
Passiv	aspellī	aspulsum, -am, -um esse	aspulsum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	aspellēns	aspulsus, -a, -um	aspulsūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
aspellendī	aspellendus, -a, -um	aspulsum	aspulsū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	aspelle!	aspellere!	aspellitō!	aspellitor!
Sg. 3. Pers.			aspellitō!	aspellitor!
Pl. 2. Pers.	aspellite!	aspelliminī!	aspellitōte!
Pl. 3. Pers.			aspelluntō!	aspelluntor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	aspellō	aspellam	aspellor	aspellar
Sg. 2. Pers.	aspellis	aspellās	aspelleris	aspellāris
Sg. 3. Pers.	aspellit	aspellat	aspellitur	aspellātur
Pl. 1. Pers.	aspellimus	aspellāmus	aspellimur	aspellāmur
Pl. 2. Pers.	aspellitis	aspellātis	aspelliminī	aspellāmini
Pl. 3. Pers.	aspellunt	aspellant	aspelluntur	aspellantur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	aspellēbam	aspellerem	aspellēbar	aspellerer
Sg. 2. Pers.	aspellēbās	aspellerēs	aspellēbāris	aspellerēris
Sg. 3. Pers.	aspellēbat	aspelleret	aspellēbātur	aspellerētur
Pl. 1. Pers.	aspellēbāmus	aspellerēmus	aspellēbāmur	aspellerēmur
Pl. 2. Pers.	aspellēbātis	aspellerētis	aspellēbāminī	aspellerēminī
Pl. 3. Pers.	aspellēbant	aspellerent	aspellēbantur	aspellerentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	aspellam		aspellar
Sg. 2. Pers.	aspellēs		aspellēris
Sg. 3. Pers.	aspellet		aspellētur
Pl. 1. Pers.	aspellēmus		aspellēmur
Pl. 2. Pers.	aspellētis		aspellēminī
Pl. 3. Pers.	aspellent		aspellentur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	aspulī	aspulerim	aspulsus, -a, -um sum	aspulsus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	aspulistī	aspuleris	aspulsus, -a, -um es	aspulsus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	aspulit	aspulerit	aspulsus, -a, -um est	aspulsus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	aspulimus	aspulerimus	aspulsī, -ae, -a sumus	aspulsī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	aspulistis	aspuleritis	aspulsī, -ae, -a estis	aspulsī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	aspulērunt	aspulerint	aspulsī, -ae, -a sunt	aspulsī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	aspuleram	aspulissem	aspulsus, -a, -um eram	aspulsus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	aspulerās	aspulissēs	aspulsus, -a, -um erās	aspulsus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	aspulerat	aspulisset	aspulsus, -a, -um erat	aspulsus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	aspulerāmus	aspulissēmus	aspulsī, -ae, -a erāmus	aspulsī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	aspulerātis	aspulissētis	aspulsī, -ae, -a erātis	aspulsī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	aspulerant	aspulissent	aspulsī, -ae, -a erant	aspulsī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	aspulerō		aspulsus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	aspuleris		aspulsus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	aspulerit		aspulsus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	aspulerimus		aspulsī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	aspuleritis		aspulsī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	aspulerint		aspulsī, -ae, -a erunt