aspellere (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular aspellō
2. Person Singular aspellis
3. Person Singular aspellit
1. Person Plural aspellimus
2. Person Plural aspellitis
3. Person Plural aspellunt
Perfekt 1. Person Singular aspulī
Imperfekt 1. Person Singular aspellēbam
Futur 1. Person Singular aspellam
PPP aspulsus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular aspellam
Imperativ Singular aspelle
Plural aspellite
Alle weiteren Formen: Flexion:aspellere

Worttrennung:

as·pel·le·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: wegtreiben, vertreiben

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb pellere → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Beispiele:

[1] „atque illuc susum escendero: inde optume aspellam virum / de supero, quom huc accesserit; faciam ut sit madidus sobrius.“ (Plaut. Amph. 1000–1001)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aspello“ (Zeno.org), Band 1, Spalte
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „aspello
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aspello“ Seite 200.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aspello“ Seite 200.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).