Flexion:arbitrari
arbitrari (Konjugation) (Latein)
zurück zu arbitrari
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Präsens | arbitrārī | ||
| Perfekt | arbitrātum, -am, -um esse | ||
| Futur | arbitrātūrum, -am, -um esse | ||
| Partizipien | |||
| Präsens | arbitrāns | ||
| Perfekt | arbitrātus, -a, -um | ||
| Futur | arbitrātūrus, -a, -um | ||
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I | Supinum II |
| arbitrandī | arbitrandus, -a, -um | arbitrātum | arbitrātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Sg. 2. Pers. | arbitrāre! | arbitrātor! | ||
| Sg. 3. Pers. | arbitrātor! | |||
| Pl. 2. Pers. | arbitrāminī! | |||
| Pl. 3. Pers. | arbitrantor! | |||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | arbitror | arbitrer | ||
| Sg. 2. Pers. | arbitrāris | arbitrēris | ||
| Sg. 3. Pers. | arbitrātur | arbitrētur | ||
| Pl. 1. Pers. | arbitrāmur | arbitrēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | arbitrāminī | arbitrēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | arbitrantur | arbitrentur | ||
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | arbitrābar | arbitrārer | ||
| Sg. 2. Pers. | arbitrābāris | arbitrārēris | ||
| Sg. 3. Pers. | arbitrābātur | arbitrārētur | ||
| Pl. 1. Pers. | arbitrābāmur | arbitrārēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | arbitrābāminī | arbitrārēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | arbitrābantur | arbitrārentur | ||
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | arbitrābor | |||
| Sg. 2. Pers. | arbitrāberis | |||
| Sg. 3. Pers. | arbitrābitur | |||
| Pl. 1. Pers. | arbitrābimur | |||
| Pl. 2. Pers. | arbitrābiminī | |||
| Pl. 3. Pers. | arbitrābuntur | |||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | arbitrātus, -a, -um sum | arbitrātus, -a, -um sim | ||
| Sg. 2. Pers. | arbitrātus, -a, -um es | arbitrātus, -a, -um sīs | ||
| Sg. 3. Pers. | arbitrātus, -a, -um est | arbitrātus, -a, -um sit | ||
| Pl. 1. Pers. | arbitrātī, -ae, -a sumus | arbitrātī, -ae, -a sīmus | ||
| Pl. 2. Pers. | arbitrātī, -ae, -a estis | arbitrātī, -ae, -a sītis | ||
| Pl. 3. Pers. | arbitrātī, -ae, -a sunt | arbitrātī, -ae, -a sint | ||
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | arbitrātus, -a, -um eram | arbitrātus, -a, -um essem | ||
| Sg. 2. Pers. | arbitrātus, -a, -um erās | arbitrātus, -a, -um essēs | ||
| Sg. 3. Pers. | arbitrātus, -a, -um erat | arbitrātus, -a, -um esset | ||
| Pl. 1. Pers. | arbitrātī, -ae, -a erāmus | arbitrātī, -ae, -a essēmus | ||
| Pl. 2. Pers. | arbitrātī, -ae, -a erātis | arbitrātī, -ae, -a essētis | ||
| Pl. 3. Pers. | arbitrātī, -ae, -a erant | arbitrātī, -ae, -a essent | ||
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | ||
| Sg. 1. Pers. | arbitrātus, -a, -um erō | |||
| Sg. 2. Pers. | arbitrātus, -a, -um eris | |||
| Sg. 3. Pers. | arbitrātus, -a, -um erit | |||
| Pl. 1. Pers. | arbitrātī, -ae, -a erimus | |||
| Pl. 2. Pers. | arbitrātī, -ae, -a eritis | |||
| Pl. 3. Pers. | arbitrātī, -ae, -a erunt | |||