adnutare (Konjugation) (Latein)

  zurück zu adnutare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv adnūtāre
Passiv
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
adnūtāns
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
adnūtandī adnūtandus, -a, -um


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. adnūtā! adnūtātō!
Sg. 3. Pers. adnūtātō!
Pl. 2. Pers. adnūtāte! adnūtātōte!
Pl. 3. Pers. adnūtantō!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnūtō adnūtem
Sg. 2. Pers. adnūtās adnūtēs
Sg. 3. Pers. adnūtat adnūtet
Pl. 1. Pers. adnūtāmus adnūtēmus
Pl. 2. Pers. adnūtātis adnūtētis
Pl. 3. Pers. adnūtant adnūtent
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnūtābam adnūtārem
Sg. 2. Pers. adnūtābās adnūtārēs
Sg. 3. Pers. adnūtābat adnūtāret
Pl. 1. Pers. adnūtābāmus adnūtārēmus
Pl. 2. Pers. adnūtābātis adnūtārētis
Pl. 3. Pers. adnūtābant adnūtārent
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnūtābō
Sg. 2. Pers. adnūtābis
Sg. 3. Pers. adnūtābit
Pl. 1. Pers. adnūtābimus
Pl. 2. Pers. adnūtābitis
Pl. 3. Pers. adnūtābunt
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers.
Sg. 2. Pers.
Sg. 3. Pers.
Pl. 1. Pers.
Pl. 2. Pers.
Pl. 3. Pers.
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers.
Sg. 2. Pers.
Sg. 3. Pers.
Pl. 1. Pers.
Pl. 2. Pers.
Pl. 3. Pers.
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers.
Sg. 2. Pers.
Sg. 3. Pers.
Pl. 1. Pers.
Pl. 2. Pers.
Pl. 3. Pers.