Flexion:accubare

accubāre (Konjugation) (Latein)

zurück zu accubare

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	accubāre	accubuisse	accubitūrum, -am, -um esse
Passiv	accubārī	accubitum, -am, -um esse	accubitum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	accubāns	accubitus, -a, -um	accubitūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
accubandī	accubandus, -a, -um	accubitum	accubitū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	accubā!	accubāre!	accubātō!	accubātor!
Sg. 3. Pers.			accubātō!	accubātor!
Pl. 2. Pers.	accubāte!	accubāminī!	accubātōte!
Pl. 3. Pers.			accubantō!	accubantor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	accubō	accubem	accubor	accuber
Sg. 2. Pers.	accubās	accubēs	accubāris	accubēris
Sg. 3. Pers.	accubat	accubet	accubātur	accubētur
Pl. 1. Pers.	accubāmus	accubēmus	accubāmur	accubēmur
Pl. 2. Pers.	accubātis	accubētis	accubāminī	accubēminī
Pl. 3. Pers.	accubant	accubent	accubantur	accubentur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	accubābam	accubārem	accubābar	accubārer
Sg. 2. Pers.	accubābās	accubārēs	accubābāris	accubārēris
Sg. 3. Pers.	accubābat	accubāret	accubābātur	accubārētur
Pl. 1. Pers.	accubābāmus	accubārēmus	accubābāmur	accubārēmur
Pl. 2. Pers.	accubābātis	accubārētis	accubābāminī	accubārēminī
Pl. 3. Pers.	accubābant	accubārent	accubābantur	accubārentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	accubābō		accubābor
Sg. 2. Pers.	accubābis		accubāberis
Sg. 3. Pers.	accubābit		accubābitur
Pl. 1. Pers.	accubābimus		accubābimur
Pl. 2. Pers.	accubābitis		accubābiminī
Pl. 3. Pers.	accubābunt		accubābuntur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	accubuī	accubuerim	accubitus, -a, -um sum	accubitus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	accubuistī	accubueris	accubitus, -a, -um es	accubitus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	accubuit	accubuerit	accubitus, -a, -um est	accubitus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	accubuimus	accubuerimus	accubitī, -ae, -a sumus	accubitī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	accubuistis	accubueritis	accubitī, -ae, -a estis	accubitī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	accubuērunt	accubuerint	accubitī, -ae, -a sunt	accubitī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	accubueram	accubuissem	accubitus, -a, -um eram	accubitus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	accubuerās	accubuissēs	accubitus, -a, -um erās	accubitus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	accubuerat	accubuisset	accubitus, -a, -um erat	accubitus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	accubuerāmus	accubuissēmus	accubitī, -ae, -a erāmus	accubitī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	accubuerātis	accubuissētis	accubitī, -ae, -a erātis	accubitī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	accubuerant	accubuissent	accubitī, -ae, -a erant	accubitī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	accubuerō		accubitus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	accubueris		accubitus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	accubuerit		accubitus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	accubuerimus		accubitī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	accubueritis		accubitī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	accubuerint		accubitī, -ae, -a erunt