Kasus 1. Person
SingularDualPlural
Nominativазъвѣмꙑ
Genitivмене, мьненаюнасъ
Dativмьнѣ, мънѣ, минаманамъ
Akkusativмене, мѧнанасъ, нꙑ
Instrumentalмъноѭ, мьноѭнаманами
Lokativмьнѣ, мънѣнаюнасъ

Worttrennung:

азъ

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Personalpronomen der 1. Person Singular; ich

Beispiele:

[1] „азъ посꙑлаѭ вꙑ· ѣко агнѧ по срѣдѣ влькъ“ (Lk 10,3)[1]

Übersetzungen

Bearbeiten
[1] Slovník nejstarších staroslověnských památek: „азъ
[1] Elektronický slovník jazyka staroslověnského: „азъ¹

Quellen:

  1. Vatroslav Jagić (Herausgeber): Quattuor evangeliorum Codex glagoliticus olim Zographensis nunc Petropolitanus. Characteribus cyrillicis transcriptum notis criticis prologomenis appendicibus auctum. Weidmannsche Buchhandlung, Berlin 1879 (Internet Archive), Seite 102.