Flexion:kalla

Konjugation von isländisch kalla

Aktiv
	Infinitiv Präsens:	að kalla
	Infinitiv Perfekt:	að hafa kallað
	Infinitiv Futur:	að munu kalla
	Infinitiv Konditional I:	að mundu kalla
	Infinitiv Konditional II:	að mundu hafa kallað
	Partizip Präsens:	kallandi
	Partizip Perfekt:	kallað
	Indikativ	Konjunktiv	Imperativ
Präsens	ég kalla þú kallar hann, hún, það kallar við köllum þið kallið þeir, þær, þau kalla	ég kalli þú kallir hann, hún, það kalli við köllum þið kallið þeir, þær, þau kalli	kallaðu   köllum við kallið þið, kalliði
Imperfekt	ég kallaði þú kallaðir hann, hún, það kallaði við kölluðum þið kölluðuð þeir, þær, þau kölluðu	ég kallaði þú kallaðir hann, hún, það kallaði við kölluðum þið kölluðuð þeir, þær, þau kölluðu
Perfekt	ég hef kallað þú hefur kallað hann, hún, það hefur kallað við höfum kallað þið hafið kallað þeir, þær, þau hafa kallað	ég hafi kallað þú hafir kallað hann, hún, það hafi kallað við höfum kallað þið hafið kallað þeir, þær, þau hafi kallað
Plusquamperfekt	ég hafði kallað þú hafðir kallað hann, hún, það hafði kallað við höfðum kallað þið höfðuð kallað þeir, þær, þau höfðu kallað	ég hefði kallað þú hefðir kallað hann, hún, það hefði kallað við hefðum kallað þið hefðuð kallað þeir, þær, þau hefðu kallað
Futur I	ég mun kalla þú munt kalla hann, hún, það mun kalla við munum kalla þið munuð kalla þeir, þær, þau munu kalla	ég muni kalla þú munir kalla hann, hún, það muni kalla við munum kalla þið munið kalla þeir, þær, þau muni kalla
Futur II	ég mun hafa kallað þú munt hafa kallað hann, hún, það mun hafa kallað við munum hafa kallað þið munuð hafa kallað þeir, þær, þau munu hafa kallað	ég muni hafa kallað þú munir hafa kallað hann, hún, það muni hafa kallað við munum hafa kallað þið munið hafa kallað þeir, þær, þau muni hafa kallað
Konditional I		ég mundi kalla þú mundir kalla hann, hún, það mundi kalla við mundum kalla þið munduð kalla þeir, þær, þau mundu kalla
Konditional II		ég mundi hafa kallað þú mundir hafa kallað hann, hún, það mundi hafa kallað við mundum hafa kallað þið munduð hafa kallað þeir, þær, þau mundu hafa kallað
Medium
	Infinitiv Präsens:	að kallast
	Infinitiv Perfekt:	að hafa kallast
	Infinitiv Futur I:	að munu kallast
	Infinitiv Futur II:	að munu hafa kallast
	Partizip Perfekt:	kallast
	Indikativ	Konjunktiv	Imperativ
Präsens	ég kallast þú kallast hann, hún, það kallast við köllumst þið kallist þeir, þær, þau kallast	ég kallist þú kallist hann, hún, það kallist við köllumst þið kallist þeir, þær, þau kallist	kallastu   köllumst við kallist
Imperfekt	ég kallaðist þú kallaðist hann, hún, það kallaðist við kölluðumst þið kölluðust þeir, þær, þau kölluðust	ég kallaðist þú kallaðist hann, hún, það kallaðist við kölluðumst þið kölluðust þeir, þær, þau kölluðust
Perfekt	ég hef kallast þú hefur kallast hann, hún, það hefur kallast við höfum kallast þið hafið kallast þeir, þær, þau hafa kallast	ég hafi kallast þú hafir kallast hann, hún, það hafi kallast við höfum kallast þið hafið kallast þeir, þær, þau hafi kallast
Plusquamperfekt	ég hafði kallast þú hafðir kallast hann, hún, það hafði kallast við höfðum kallast þið höfðuð kallast þeir, þær, þau höfðu kallast	ég hefði kallast þú hefðir kallast hann, hún, það hefði kallast við hefðum kallast þið hefðuð kallast þeir, þær, þau hefðu kallast
Futur I	ég mun kallast þú munt kallast hann, hún, það mun kallast við munum kallast þið munuð kallast þeir, þær, þau munu kallast	ég muni kallast þú munir kallast hann, hún, það muni kallast við munum kallast þið munið kallast þeir, þær, þau muni kallast
Futur II	ég mun hafa kallast þú munt hafa kallast hann, hún, það mun hafa kallast við munum hafa kallast þið munuð hafa kallast þeir, þær, þau munu hafa kallast	ég muni hafa kallast þú munir hafa kallast hann, hún, það muni hafa kallast við munum hafa kallast þið munið hafa kallast þeir, þær, þau muni hafa kallast
Konditional I		ég mundi kallast þú mundir kallast hann, hún, það mundi kallast við mundum kallast þið munduð kallast þeir, þær, þau mundu kallast
Konditional II		ég mundi hafa kallast þú mundir hafa kallast hann, hún, það mundi hafa kallast við mundum hafa kallast þið munduð hafa kallast þeir, þær, þau mundu hafa kallast
Passiv
	Infinitiv Präsens:	að vera kallaður
	Infinitiv Perfekt:	að hafa verið kallaður
	Infinitiv Futur:	að munu vera kallaður
	Infinitiv Konditional I:	að mundu vera kallaður
	Infinitiv Konditional II:	að mundu hafa verið kallaður
	Partizip Präsens:	verandi kallaður
	Partizip Perfekt:	hafandi verið kallaður
	Indikativ	Konjunktiv	Imperativ
Präsens	ég er kallaður þú ert kallaður hann, hún, það er kallaður við erum kallaðir þið eruð kallaðir þeir, þær, þau eru kallaðir	ég sé kallaður þú sért kallaður hann, hún, það sé kallaður við séum kallaðir þið séuð kallaðir þeir, þær, þau séu kallaðir	vertu kallaður
Imperfekt	ég var kallaður þú varst kallaður hann, hún, það var kallaður við vorum kallaðir þið voruð kallaðir þeir, þær, þau voru kallaðir	ég væri kallaður þú værir kallaður hann, hún, það væri kallaður við værum kallaðir þið væruð kallaðir þeir, þær, þau væru kallaðir
Perfekt	ég hef verið kallaður þú hefur verið kallaður hann, hún, það hefur verið kallaður við höfum verið kallaðir þið hafið verið kallaðir þeir, þær, þau hafa verið kallaðir	ég hafi verið kallaður þú hafir verið kallaður hann, hún, það hafi verið kallaður við höfum verið kallaðir þið hafið verið kallaðir þeir, þær, þau hafi verið kallaðir
Plusquamperfekt	ég hafði verið kallaður þú hafðir verið kallaður hann, hún, það hafði verið kallaður við höfðum verið kallaðir þið höfðuð verið kallaðir þeir, þær, þau höfðu verið kallaðir	ég hefði verið kallaður þú hefðir verið kallaður hann, hún, það hefði verið kallaður við hefðum verið kallaður þið hefðuð verið kallaðir þeir, þær, þau hefðu verið kallaðir
Futur I	ég mun vera kallaður þú munt vera kallaður hann, hún, það mun vera kallaður við munum vera kallaðir þið munuð vera kallaðir þeir, þær, þau munu vera kallaðir	ég muni vera kallaður þú munir vera kallaður hann, hún, það muni vera kallaður við munum vera kallaðir þið munið vera kallaðir þeir, þær, þau muni vera kallaðir
Futur II	ég mun hafa verið kallaður þú munt hafa verið kallaður hann, hún, það mun hafa verið kallaður við munum hafa verið kallaðir þið munuð hafa verið kallaðir þeir, þær, þau munu hafa verið kallaðir	ég muni hafa verið kallaður þú munir hafa verið kallaður hann, hún, það muni hafa verið kallaður við munum hafa verið kallaðir þið munið hafa verið kallaðir þeir, þær, þau muni hafa verið kallaðir
Konditional I		ég mundi vera kallaður þú mundir vera kallaður hann, hún, það mundi vera kallaður við mundum vera kallaðir þið munduð vera kallaðir þeir, þær, þau mundu vera kallaðir
Konditional II		ég mundi hafa verið kallaður þú mundir hafa verið kallaður hann, hún, það mundi hafa verið kallaður við mundum hafa verið kallaðir þið munduð hafa verið kallaðir þeir, þær, þau mundu hafa verið kallaðir

Flexion des Partizips Perfekt
Starke Beugung
	Singular			Plural
	Maskulinum	Femininum	Neutrum	Maskulinum	Femininum	Neutrum
Nominativ	kallaður	kölluð	kallað	kallaðir	kallaðar	kölluð
Akkusativ	kallaðan	kallaða	kallað	kallaða	kallaðar	kölluð
Dativ	kölluðum	kallaðri	kölluðu	kölluðum	kölluðum	kölluðum
Genitiv	kallaðs	kallaðrar	kallaðs	kallaðra	kallaðra	kallaðra
Schwache Beugung
	Singular			Plural
	Maskulinum	Femininum	Neutrum	Maskulinum	Femininum	Neutrum
Nominativ	kallaði	kallaða	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu
Akkusativ	kallaða	kölluðu	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu
Dativ	kallaða	kölluðu	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu
Genitiv	kallaða	kölluðu	kallaða	kölluðu	kölluðu	kölluðu