Flexion:decipere
dēcipere (Konjugation) (Latein)
Bearbeiten
zurück zu decipere
Infinite Formen
Bearbeiten| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | dēcipere | dēcēpisse | dēceptūrum, -am, -um esse |
| Passiv | dēcipī | dēceptum, -am, -um esse | dēceptum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| dēcipiēns | dēceptus, -a, -um | dēceptūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| dēcipiendī | dēcipiendus, -a, -um | dēceptum | dēceptū |
Finite Formen
BearbeitenImperativ
Bearbeiten| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | dēcipe! | dēcipere! | dēcipitō! | dēcipitor! |
| Sg. 3. Pers. | dēcipitō! | dēcipitor! | ||
| Pl. 2. Pers. | dēcipite! | dēcipiminī! | dēcipitōte! | |
| Pl. 3. Pers. | dēcipiuntō! | dēcipiuntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
Bearbeiten| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | dēcipiō | dēcipiam | dēcipior | dēcipiar |
| Sg. 2. Pers. | dēcipis | dēcipiās | dēciperis | dēcipiāris |
| Sg. 3. Pers. | dēcipit | dēcipiat | dēcipitur | dēcipiātur |
| Pl. 1. Pers. | dēcipimus | dēcipiāmus | dēcipimur | dēcipiāmur |
| Pl. 2. Pers. | dēcipitis | dēcipiātis | dēcipiminī | dēcipiāminī |
| Pl. 3. Pers. | dēcipiunt | dēcipiant | dēcipiuntur | dēcipiantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | dēcipiēbam | dēciperem | dēcipiēbar | dēciperer |
| Sg. 2. Pers. | dēcipiēbās | dēciperēs | dēcipiēbāris | dēciperēris |
| Sg. 3. Pers. | dēcipiēbat | dēciperet | dēcipiēbātur | dēciperētur |
| Pl. 1. Pers. | dēcipiēbāmus | dēciperēmus | dēcipiēbāmur | dēciperēmur |
| Pl. 2. Pers. | dēcipiēbātis | dēciperētis | dēcipiēbāminī | dēciperēminī |
| Pl. 3. Pers. | dēcipiēbant | dēciperent | dēcipiēbantur | dēciperentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | dēcipiam | dēcipiar | ||
| Sg. 2. Pers. | dēcipiēs | dēcipiēris | ||
| Sg. 3. Pers. | dēcipiet | dēcipiētur | ||
| Pl. 1. Pers. | dēcipiēmus | dēcipiēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | dēcipiētis | dēcipiēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | dēcipient | dēcipientur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | dēcēpī | dēcēperim | dēceptus, -a, -um sum | dēceptus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | dēcēpistī | dēcēperis | dēceptus, -a, -um es | dēceptus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | dēcēpit | dēcēperit | dēceptus, -a, -um est | dēceptus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | dēcēpimus | dēcēperimus | dēceptī, -ae, -a sumus | dēceptī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | dēcēpistis | dēcēperitis | dēceptī, -ae, -a estis | dēceptī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | dēcēpērunt | dēcēperint | dēceptī, -ae, -a sunt | dēceptī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | dēcēperam | dēcēpissem | dēceptus, -a, -um eram | dēceptus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | dēcēperās | dēcēpissēs | dēceptus, -a, -um erās | dēceptus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | dēcēperat | dēcēpisset | dēceptus, -a, -um erat | dēceptus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | dēcēperāmus | dēcēpissēmus | dēceptī, -ae, -a erāmus | dēceptī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | dēcēperātis | dēcēpissētis | dēceptī, -ae, -a erātis | dēceptī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | dēcēperant | dēcēpissent | dēceptī, -ae, -a erant | dēceptī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | dēcēperō | dēceptus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | dēcēperis | dēceptus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | dēcēperit | dēceptus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | dēcēperimus | dēceptī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | dēcēperitis | dēceptī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | dēcēperint | dēceptī, -ae, -a erunt | ||