Flexion:adicere

adicere (Konjugation) (Latein)

zurück zu adicere

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	adicere	adiēcisse	adiectūrum, -am, -um esse
Passiv	adicī	adiectum, -am, -um esse	adiectum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	adiciēns	adiectus, -a, -um	adiectūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
adiciendī	adiciendus, -a, -um	adiectum	adiectū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	adice!	adicere!	adicitō!	adicitor!
Sg. 3. Pers.			adicitō!	adicitor!
Pl. 2. Pers.	adicite!	adiciminī!	adicitōte!
Pl. 3. Pers.			adiciuntō!	adiciuntor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	adiciō	adiciam	adicior	adiciar
Sg. 2. Pers.	adicis	adiciās	adiceris	adiciāris
Sg. 3. Pers.	adicit	adiciat	adicitur	adiciātur
Pl. 1. Pers.	adicimus	adiciāmus	adicimur	adiciāmur
Pl. 2. Pers.	adicitis	adiciātis	adiciminī	adiciāminī
Pl. 3. Pers.	adiciunt	adiciant	adiciuntur	adiciantur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	adiciēbam	adicerem	adiciēbar	adicerer
Sg. 2. Pers.	adiciēbās	adicerēs	adiciēbāris	adicerēris
Sg. 3. Pers.	adiciēbat	adiceret	adiciēbātur	adicerētur
Pl. 1. Pers.	adiciēbāmus	adicerēmus	adiciēbāmur	adicerēmur
Pl. 2. Pers.	adiciēbātis	adicerētis	adiciēbāminī	adicerēminī
Pl. 3. Pers.	adiciēbant	adicerent	adiciēbantur	adicerentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	adiciam		adiciar
Sg. 2. Pers.	adiciēs		adiciēris
Sg. 3. Pers.	adiciet		adiciētur
Pl. 1. Pers.	adiciēmus		adiciēmur
Pl. 2. Pers.	adiciētis		adiciēminī
Pl. 3. Pers.	adicient		adicientur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	adiēcī	adiēcerim	adiectus, -a, -um sum	adiectus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	adiēcistī	adiēceris	adiectus, -a, -um es	adiectus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	adiēcit	adiēcerit	adiectus, -a, -um est	adiectus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	adiēcimus	adiēcerimus	adiectī, -ae, -a sumus	adiectī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	adiēcistis	adiēceritis	adiectī, -ae, -a estis	adiectī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	adiēcērunt	adiēcerint	adiectī, -ae, -a sunt	adiectī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	adiēceram	adiēcissem	adiectus, -a, -um eram	adiectus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	adiēcerās	adiēcissēs	adiectus, -a, -um erās	adiectus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	adiēcerat	adiēcisset	adiectus, -a, -um erat	adiectus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	adiēcerāmus	adiēcissēmus	adiectī, -ae, -a erāmus	adiectī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	adiēcerātis	adiēcissētis	adiectī, -ae, -a erātis	adiectī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	adiēcerant	adiēcissent	adiectī, -ae, -a erant	adiectī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	adiēcerō		adiectus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	adiēceris		adiectus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	adiēcerit		adiectus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	adiēcerimus		adiectī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	adiēceritis		adiectī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	adiēcerint		adiectī, -ae, -a erunt