Flexion:addecimare

addecimare (Konjugation) (Latein)

zurück zu addecimare

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	addecimāre	addecimāvisse	addecimātūrum, -am, -um esse
Passiv	addecimārī	addecimātum, -am, -um esse	addecimātum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	addecimāns	addecimātus, -a, -um	addecimātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
addecimandī	addecimandus, -a, -um	addecimātum	addecimātū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	addecimā!	addecimāre!	addecimātō!	addecimātor!
Sg. 3. Pers.			addecimātō!	addecimātor!
Pl. 2. Pers.	addecimāte!	addecimāminī!	addecimātōte!
Pl. 3. Pers.			addecimantō!	addecimantor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	addecimō	addecimem	addecimor	addecimer
Sg. 2. Pers.	addecimās	addecimēs	addecimāris	addecimēris
Sg. 3. Pers.	addecimat	addecimet	addecimātur	addecimētur
Pl. 1. Pers.	addecimāmus	addecimēmus	addecimāmur	addecimēmur
Pl. 2. Pers.	addecimātis	addecimētis	addecimāminī	addecimēminī
Pl. 3. Pers.	addecimant	addeciment	addecimantur	addecimentur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	addecimābam	addecimārem	addecimābar	addecimārer
Sg. 2. Pers.	addecimābās	addecimārēs	addecimābāris	addecimārēris
Sg. 3. Pers.	addecimābat	addecimāret	addecimābātur	addecimārētur
Pl. 1. Pers.	addecimābāmus	addecimārēmus	addecimābāmur	addecimārēmur
Pl. 2. Pers.	addecimābātis	addecimārētis	addecimābāminī	addecimārēminī
Pl. 3. Pers.	addecimābant	addecimārent	addecimābantur	addecimārentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	addecimābō		addecimābor
Sg. 2. Pers.	addecimābis		addecimāberis
Sg. 3. Pers.	addecimābit		addecimābitur
Pl. 1. Pers.	addecimābimus		addecimābimur
Pl. 2. Pers.	addecimābitis		addecimābiminī
Pl. 3. Pers.	addecimābunt		addecimābuntur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	addecimāvī	addecimāverim	addecimātus, -a, -um sum	addecimātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	addecimāvistī	addecimāveris	addecimātus, -a, -um es	addecimātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	addecimāvit	addecimāverit	addecimātus, -a, -um est	addecimātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	addecimāvimus	addecimāverimus	addecimātī, -ae, -a sumus	addecimātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	addecimāvistis	addecimāveritis	addecimātī, -ae, -a estis	addecimātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	addecimāvērunt	addecimāverint	addecimātī, -ae, -a sunt	addecimātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	addecimāveram	addecimāvissem	addecimātus, -a, -um eram	addecimātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	addecimāverās	addecimāvissēs	addecimātus, -a, -um erās	addecimātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	addecimāverat	addecimāvisset	addecimātus, -a, -um erat	addecimātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	addecimāverāmus	addecimāvissēmus	addecimātī, -ae, -a erāmus	addecimātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	addecimāverātis	addecimāvissētis	addecimātī, -ae, -a erātis	addecimātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	addecimāverant	addecimāvissent	addecimātī, -ae, -a erant	addecimātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	addecimāverō		addecimātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	addecimāveris		addecimātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	addecimāverit		addecimātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	addecimāverimus		addecimātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	addecimāveritis		addecimātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	addecimāverint		addecimātī, -ae, -a erunt