accipere (Konjugation) (Latein)

  zurück zu accipere


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv accipere accēpisse acceptūrum, -am, -um esse
Passiv accipī acceptum, -am, -um esse acceptum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
accipiēns acceptus, -a, -um acceptūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
accipiendī accipiendus, -a, -um acceptum acceptū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. accipe! accipere! accipitō! accipitor!
Sg. 3. Pers. accipitō! accipitor!
Pl. 2. Pers. accipite! accipiminī! accipitōte!
Pl. 3. Pers. accipiuntō! accipiuntor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accipiō accipiam accipior accipiar
Sg. 2. Pers. accipis accipiās acciperis accipiāris
Sg. 3. Pers. accipit accipiat accipitur accipiātur
Pl. 1. Pers. accipimus accipiāmus accipimur accipiāmur
Pl. 2. Pers. accipitis accipiātis accipiminī accipiāminī
Pl. 3. Pers. accipiunt accipiant accipiuntur accipiantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accipiēbam acciperem accipiēbar acciperer
Sg. 2. Pers. accipiēbās acciperēs accipiēbāris acciperēris
Sg. 3. Pers. accipiēbat acciperet accipiēbātur acciperētur
Pl. 1. Pers. accipiēbāmus acciperēmus accipiēbāmur acciperēmur
Pl. 2. Pers. accipiēbātis acciperētis accipiēbāminī acciperēminī
Pl. 3. Pers. accipiēbant acciperent accipiēbantur acciperentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accipiam accipiar
Sg. 2. Pers. accipiēs accipiēris
Sg. 3. Pers. accipiet accipiētur
Pl. 1. Pers. accipiēmus accipiēmur
Pl. 2. Pers. accipiētis accipiēminī
Pl. 3. Pers. accipient accipientur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accēpī accēperim acceptus, -a, -um sum acceptus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. accēpistī accēperis acceptus, -a, -um es acceptus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. accēpit accēperit acceptus, -a, -um est acceptus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. accēpimus accēperimus acceptī, -ae, -a sumus acceptī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. accēpistis accēperitis acceptī, -ae, -a estis acceptī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. accēpērunt accēperint acceptī, -ae, -a sunt acceptī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accēperam accēpissem acceptus, -a, -um eram acceptus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. accēperās accēpissēs acceptus, -a, -um erās acceptus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. accēperat accēpisset acceptus, -a, -um erat acceptus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. accēperāmus accēpissēmus acceptī, -ae, -a erāmus acceptī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. accēperātis accēpissētis acceptī, -ae, -a erātis acceptī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. accēperant accēpissent acceptī, -ae, -a erant acceptī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. accēperō acceptus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. accēperis acceptus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. accēperit acceptus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. accēperimus acceptī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. accēperitis acceptī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. accēperint acceptī, -ae, -a erunt