abstrahere (Konjugation) (Latein)

  zurück zu abstrahere


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv abstrahere abstraxisse abstractūrum, -am, -um esse
Passiv abstrahī abstractum, -am, -um esse abstractum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
abstrahēns abstractus, -a, -um abstractūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
abstrahendī abstrahendus, -a, -um abstractum abstractū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. abstrahe! abstrahere! abstrahitō! abstrahitor!
Sg. 3. Pers. abstrahitō! abstrahitor!
Pl. 2. Pers. abstrahite! abstrahiminī! abstrahitōte!
Pl. 3. Pers. abstrahuntō! abstrahuntor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abstrahō abstraham abstrahor abstrahar
Sg. 2. Pers. abstrahis abstrahās abstraheris abstrahāris
Sg. 3. Pers. abstrahit abstrahat abstrahitur abstrahātur
Pl. 1. Pers. abstrahimus abstrahāmus abstrahimur abstrahāmur
Pl. 2. Pers. abstrahitis abstrahātis abstrahiminī abstrahāmini
Pl. 3. Pers. abstrahunt abstrahant abstrahuntur abstrahantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abstrahēbam abstraherem abstrahēbar abstraherer
Sg. 2. Pers. abstrahēbās abstraherēs abstrahēbāris abstraherēris
Sg. 3. Pers. abstrahēbat abstraheret abstrahēbātur abstraherētur
Pl. 1. Pers. abstrahēbāmus abstraherēmus abstrahēbāmur abstraherēmur
Pl. 2. Pers. abstrahēbātis abstraherētis abstrahēbāminī abstraherēminī
Pl. 3. Pers. abstrahēbant abstraherent abstrahēbantur abstraherentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abstraham abstrahar
Sg. 2. Pers. abstrahēs abstrahēris
Sg. 3. Pers. abstrahet abstrahētur
Pl. 1. Pers. abstrahēmus abstrahēmur
Pl. 2. Pers. abstrahētis abstrahēminī
Pl. 3. Pers. abstrahent abstrahentur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abstraxī abstraxerim abstractus, -a, -um sum abstractus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. abstraxistī abstraxeris abstractus, -a, -um es abstractus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. abstraxit abstraxerit abstractus, -a, -um est abstractus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. abstraximus abstraxerimus abstractī, -ae, -a sumus abstractī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. abstraxistis abstraxeritis abstractī, -ae, -a estis abstractī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. abstraxērunt abstraxerint abstractī, -ae, -a sunt abstractī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abstraxeram abstraxissem abstractus, -a, -um eram abstractus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. abstraxerās abstraxissēs abstractus, -a, -um erās abstractus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. abstraxerat abstraxisset abstractus, -a, -um erat abstractus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. abstraxerāmus abstraxissēmus abstractī, -ae, -a erāmus abstractī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. abstraxerātis abstraxissētis abstractī, -ae, -a erātis abstractī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. abstraxerant abstraxissent abstractī, -ae, -a erant abstractī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abstraxerō abstractus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. abstraxeris abstractus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. abstraxerit abstractus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. abstraxerimus abstractī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. abstraxeritis abstractī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. abstraxerint abstractī, -ae, -a erunt