abrenuntiare (Konjugation) (Latein)

Bearbeiten
  zurück zu abrenuntiare


Infinite Formen

Bearbeiten
Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv abrenūntiāre abrenūntiāvisse abrenūntiātūrum, -am, -um esse
Passiv abrenūntiārī abrenūntiātum, -am, -um esse abrenūntiātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
abrenūntiāns abrenūntiātus, -a, -um abrenūntiātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
abrenūntiandī abrenūntiandus, -a, -um abrenūntiātum abrenūntiātū


Finite Formen

Bearbeiten
Imperativ
Bearbeiten
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. abrenūntiā! abrenūntiāre! abrenūntiātō! abrenūntiātor!
Sg. 3. Pers. abrenūntiātō! abrenūntiātor!
Pl. 2. Pers. abrenūntiāte! abrenūntiāminī! abrenūntiātōte!
Pl. 3. Pers. abrenūntiantō! abrenūntiantor!


Indikativ und Konjunktiv
Bearbeiten
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abrenūntiō abrenūntiem abrenūntior abrenūntier
Sg. 2. Pers. abrenūntiās abrenūntiēs abrenūntiāris abrenūntiēris
Sg. 3. Pers. abrenūntiat abrenūntiet abrenūntiātur abrenūntiētur
Pl. 1. Pers. abrenūntiāmus abrenūntiēmus abrenūntiāmur abrenūntiēmur
Pl. 2. Pers. abrenūntiātis abrenūntiētis abrenūntiāminī abrenūntiēminī
Pl. 3. Pers. abrenūntiant abrenūntient abrenūntiantur abrenūntientur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abrenūntiābam abrenūntiārem abrenūntiābar abrenūntiārer
Sg. 2. Pers. abrenūntiābās abrenūntiārēs abrenūntiābāris abrenūntiārēris
Sg. 3. Pers. abrenūntiābat abrenūntiāret abrenūntiābātur abrenūntiārētur
Pl. 1. Pers. abrenūntiābāmus abrenūntiārēmus abrenūntiābāmur abrenūntiārēmur
Pl. 2. Pers. abrenūntiābātis abrenūntiārētis abrenūntiābāminī abrenūntiārēminī
Pl. 3. Pers. abrenūntiābant abrenūntiārent abrenūntiābantur abrenūntiārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abrenūntiābō abrenūntiābor
Sg. 2. Pers. abrenūntiābis abrenūntiāberis
Sg. 3. Pers. abrenūntiābit abrenūntiābitur
Pl. 1. Pers. abrenūntiābimus abrenūntiābimur
Pl. 2. Pers. abrenūntiābitis abrenūntiābiminī
Pl. 3. Pers. abrenūntiābunt abrenūntiābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abrenūntiāvī abrenūntiāverim abrenūntiātus, -a, -um sum abrenūntiātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. abrenūntiāvistī abrenūntiāveris abrenūntiātus, -a, -um es abrenūntiātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. abrenūntiāvit abrenūntiāverit abrenūntiātus, -a, -um est abrenūntiātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. abrenūntiāvimus abrenūntiāverimus abrenūntiātī, -ae, -a sumus abrenūntiātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. abrenūntiāvistis abrenūntiāveritis abrenūntiātī, -ae, -a estis abrenūntiātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. abrenūntiāvērunt abrenūntiāverint abrenūntiātī, -ae, -a sunt abrenūntiātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abrenūntiāveram abrenūntiāvissem abrenūntiātus, -a, -um eram abrenūntiātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. abrenūntiāverās abrenūntiāvissēs abrenūntiātus, -a, -um erās abrenūntiātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. abrenūntiāverat abrenūntiāvisset abrenūntiātus, -a, -um erat abrenūntiātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. abrenūntiāverāmus abrenūntiāvissēmus abrenūntiātī, -ae, -a erāmus abrenūntiātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. abrenūntiāverātis abrenūntiāvissētis abrenūntiātī, -ae, -a erātis abrenūntiātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. abrenūntiāverant abrenūntiāvissent abrenūntiātī, -ae, -a erant abrenūntiātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. abrenūntiāverō abrenūntiātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. abrenūntiāveris abrenūntiātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. abrenūntiāverit abrenūntiātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. abrenūntiāverimus abrenūntiātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. abrenūntiāveritis abrenūntiātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. abrenūntiāverint abrenūntiātī, -ae, -a erunt