Flexion:abdicere

abdicere (Konjugation) (Latein)

zurück zu abdicere

Infinite Formen

Infinitive
	Infinitiv Präsens	Infinitiv Perfekt	Infinitiv Futur
Aktiv	abdīcere	abdīxisse	abdictūrum, -am, -um esse
Passiv	abdīcī	abdictum, -am, -um esse	abdictum īrī
Partizipien
	Präsens Aktiv	Perfekt Passiv	Futur Aktiv
	abdīcēns	abdictus, -a, -um	abdictūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium	Gerundivum	Supinum I	Supinum II
abdīcendī	abdīcendus, -a, -um	abdictum	abdictū

Finite Formen

Imperativ

Person	Präsens		Futur
	Aktiv	Passiv	Aktiv	Passiv
Sg. 2. Pers.	abdīce!	abdīcere!	abdīcitō!	abdīcitor!
Sg. 3. Pers.			abdīcitō!	abdīcitor!
Pl. 2. Pers.	abdīcite!	abdīciminī!	abdīcitōte!
Pl. 3. Pers.			abdīcuntō!	abdīcuntor!

Indikativ und Konjunktiv

Präsens
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdīcō	abdīcam	abdīcor	abdīcar
Sg. 2. Pers.	abdīcis	abdīcās	abdīceris	abdīcāris
Sg. 3. Pers.	abdīcit	abdīcat	abdīcitur	abdīcātur
Pl. 1. Pers.	abdīcimus	abdīcāmus	abdīcimur	abdīcāmur
Pl. 2. Pers.	abdīcitis	abdīcātis	abdīciminī	abdīcāmini
Pl. 3. Pers.	abdīcunt	abdīcant	abdīcuntur	abdīcantur
Text
Imperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdīcēbam	abdīcerem	abdīcēbar	abdīcerer
Sg. 2. Pers.	abdīcēbās	abdīcerēs	abdīcēbāris	abdīcerēris
Sg. 3. Pers.	abdīcēbat	abdīceret	abdīcēbātur	abdīcerētur
Pl. 1. Pers.	abdīcēbāmus	abdīcerēmus	abdīcēbāmur	abdīcerēmur
Pl. 2. Pers.	abdīcēbātis	abdīcerētis	abdīcēbāminī	abdīcerēminī
Pl. 3. Pers.	abdīcēbant	abdīcerent	abdīcēbantur	abdīcerentur
Text
Futur I
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdīcam		abdīcar
Sg. 2. Pers.	abdīcēs		abdīcēris
Sg. 3. Pers.	abdīcet		abdīcētur
Pl. 1. Pers.	abdīcēmus		abdīcēmur
Pl. 2. Pers.	abdīcētis		abdīcēminī
Pl. 3. Pers.	abdīcent		abdīcentur
Text
Perfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdīxī	abdīxerim	abdictus, -a, -um sum	abdictus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers.	abdīxistī	abdīxeris	abdictus, -a, -um es	abdictus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers.	abdīxit	abdīxerit	abdictus, -a, -um est	abdictus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers.	abdīximus	abdīxerimus	abdictī, -ae, -a sumus	abdictī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers.	abdīxistis	abdīxeritis	abdictī, -ae, -a estis	abdictī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers.	abdīxērunt	abdīxerint	abdictī, -ae, -a sunt	abdictī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdīxeram	abdīxissem	abdictus, -a, -um eram	abdictus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers.	abdīxerās	abdīxissēs	abdictus, -a, -um erās	abdictus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers.	abdīxerat	abdīxisset	abdictus, -a, -um erat	abdictus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers.	abdīxerāmus	abdīxissēmus	abdictī, -ae, -a erāmus	abdictī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers.	abdīxerātis	abdīxissētis	abdictī, -ae, -a erātis	abdictī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers.	abdīxerant	abdīxissent	abdictī, -ae, -a erant	abdictī, -ae, -a essent
Text
Futur II
	Aktiv		Passiv
Person	Indikativ	Konjunktiv	Indikativ	Konjunktiv
Sg. 1. Pers.	abdīxerō		abdictus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers.	abdīxeris		abdictus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers.	abdīxerit		abdictus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers.	abdīxerimus		abdictī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers.	abdīxeritis		abdictī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers.	abdīxerint		abdictī, -ae, -a erunt