praeficere (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular praeficiō
2. Person Singular praeficis
3. Person Singular praeficit
1. Person Plural praeficimus
2. Person Plural praeficitis
3. Person Plural praeficiunt
Perfekt 1. Person Singular praefēcī
Imperfekt 1. Person Singular praeficiēbam
Futur 1. Person Singular praeficiam
PPP praefectus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular praeficiam
Imperativ Singular praefice
Plural praeficite
Alle weiteren Formen: Flexion:praeficere

Worttrennung:

prae·fi·ce·re

Bedeutungen:

[1] transitiv, mit Dativ: jemanden über etwas (als Befehlshaber, Vorseher) setzen, vorsetzen, jemandem die Führung von oder Aufsicht über etwas übertragen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb facere → la mit dem Präfix prae- → la[1]

Beispiele:

[1] „is nunc Amphitruo praefectust legionibus, / nam cum Telobois bellum est Thebano poplo.“ (Plaut. Amph. 100–101)[2]

Wortbildungen:

praefectio, praefector, praefectus

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „praeficio“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1848.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „praeficio
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „praeficio“ Seite 1574–1575.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „praeficio“ Seite 1574.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).