magistrātus (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ magistrātus magistrātūs
Genitiv magistrātūs magistrātuum
Dativ magistrātuī magistrātibus
Akkusativ magistrātum magistrātūs
Vokativ magistrātus magistrātūs
Ablativ magistrātū magistrātibus

Worttrennung:

ma·gis·trā·tus, Genitiv: ma·gis·trā·tūs

Bedeutungen:

[1] Politik, ursprünglich: das obrigkeitliche Amt in Rom, die Würde eines Magisters
[2] Verwaltung: die obrigkeitliche Person, die Magistratsperson, der Staatsbeamte, der Beamte
[3] im Plural: die Obrigkeit, die obrigkeitliche Behörde, das Beamtenkollegium

Herkunft:

abgeleitet von dem Substantiv magister → la[1]

Beispiele:

[1] „sive qui ambissent palmam his histrionibus / seu quoiquam artifici (seu per scriptas litteras / seu qui ipse ambisset seu per internuntium), / sive adeo aediles perfidiose quoi duint, / sirempse legem iussit esse Iuppiter, / quasi magistratum sibi alterive ambiverit.“ (Plaut. Amph. prol. 69–74)[2]
[2]

Entlehnungen:

deutsch: Magistrat;[3] englisch: magistrate[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „magistratus“ (Zeno.org)
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „magistratus

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „magistratus“ (Zeno.org)
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 69–74.
  3. Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache „Magistrat
  4. Online Etymology Dictionary „magistrate