averruncare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular averruncō
2. Person Singular averruncās
3. Person Singular averruncat
1. Person Plural averruncāmus
2. Person Plural averruncātis
3. Person Plural averruncant
Perfekt 1. Person Singular averruncāvī
Imperfekt 1. Person Singular averruncābam
Futur 1. Person Singular averruncābō
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular averruncem
Imperativ Singular averruncā
Plural averruncāte
Alle weiteren Formen: Flexion:averruncare

Worttrennung:

a·ver·run·ca·re

Bedeutungen:

[1] transitiv, Religion: abwenden, abwehren

Sinnverwandte Wörter:

[1] avertere, defendere, prohibere

Beispiele:

[1] „Mars pater te precor quaesoque uti sies volens propitius mihi domo familiaeque nostrae; quoius rei ergo agrum terram fundumque meum suovitaurilia circumagi iussi; uti tu morbos visos invisosque viduertatem vastitudinemque, calamitates intemperiasque prohibessis defendas averruncesque;“ (Cato agr. 141,2)[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „averrunco“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 759.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „averrunco
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „auerrunco“ Seite 231.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 94.