augitis (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ augītis
Genitiv
Dativ
Akkusativ
Vokativ
Ablativ

Anmerkung zur Form:

Handschriftlich ist die Form augites an der zitierten Stelle überliefert, jedoch konjiziert Ludwig von Jan zu augitis, der im Index überlieferten Form.

Anmerkung zum Genus:

Das Genus des Substantivs augitis lässt sich aus der überlieferten Textstelle nicht ermitteln. Daher verzichtet der Thesaurus Linguae Latinae auf eine Angabe des Genus.[1] Jedoch ist das Femininum in Analogie zu altgriechisch αὐγῖτις (augitis→ grc denkbar.

Worttrennung:

au·gi·tis

Bedeutungen:

[1] Mineralogie: meergrüner Edelstein

Synonyme:

[1] callaina

Beispiele:

[1] „Augitis non alia videtur multis esse quam callaina.“ (Plin. 37, 147)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „augites“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 726.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 1359.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 1359.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 447.