architectonice (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ architectonicē
Genitiv architectonicēs
Dativ architectonicae
Akkusativ architectonicēn
Vokativ architectonicē
Ablativ architectonicē

Nebenformen:

architectonica

Worttrennung:

ar·chi·tec·to·ni·ce, Genitiv: ar·chi·tec·to·ni·ces

Bedeutungen:

[1] Kunst des Gebäudebaus; Baukunst, Architektur

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀρχιτεκτονική (architektonikē→ grc[1]

Synonyme:

[1] architectura

Beispiele:

[1] „sed neque infinita est, etiamsi est multiplex, et aliae quoque artes minores habent multiplicem materiam, velut architectonice (namque ea in omnibus, quae sunt aedificio utilia, versatur) et caelatura, quae auro, argento, aere, ferro opera efficit.“ (Quint. inst. 2,21,8)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „architectonice“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 546.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „architectonice“ Seite 179.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „architectonice“ Spalte 464.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „architectonice“ Seite 179.
  2. Marcus Fabius Quintilianus: Institutionis Oratoriae Libri XII. Edidit Ludwig Radermacher, addenda et corrigenda collegit et adiecit Vinzenz Buchheit. korrigierte, stereotype 1. Auflage. Pars prior libros I–VI continens, B. G. Teubner, Leipzig 1971 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 124.