architectari (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular architector
2. Person Singular architectāris
3. Person Singular architectātur
1. Person Plural architectāmur
2. Person Plural architectāminī
3. Person Plural architectāntur
Perfekt 1. Person Singular architectātus sum
Imperfekt 1. Person Singular architectābar
Futur 1. Person Singular architectābor
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular architecter
Imperativ Singular architectāre
Plural architectāminī
Alle weiteren Formen: Flexion:architectari

Nebenformen:

architectare

Worttrennung:

ar·chi·tec·ta·ri

Bedeutungen:

[1] transitiv, Architektur: gemäß der Regeln der Architektur planen und errichten; bauen, aufbauen, anlegen
[2] transitiv, übertragen: künstlich bilden; schaffen, beschaffen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv architectus → la[1] mit dem Suffix -ari → la[2]

Sinnverwandte Wörter:

[1] construere

Beispiele:

[1] „ideoque de veteribus architectis Pytheos, qui Prieni aedem Minervae nobiliter est architectatus, ait in suis commentariis architectum omnibus artibus et doctrinis plus oportere posse facere, quam qui singulas res suis industriis et exercitationibus ad summam claritatem perduxerunt.“ (Vitr. 1,1,11)[3]
[2] „Cogitatio enim quamvis regionem potest amplecti et in ea situm loci cuiusdam ad suum arbitrium fabricari et architectari.“ (Rhet. Her. 3,32)[4]
[2] „An quod ita callida est ut optime possit architectari voluptates?“ (Cic. fin. 2,52)[5]

Wortbildungen:

architectura

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. architector“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 546.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „architector
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „architector“ Seite 179.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „architector“ Spalte 464.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „architector“ Spalte 464.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „architector“ Seite 179.
  3. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 6–7.
  4. Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923), Seite 98.
  5. Marcus Tullius Cicero: De finibus bonorum et malorum. In: Claudio Moreschini (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 43, K. G. Saur, München/Leipzig 2005, ISBN 3-598-71280-4 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 58.