amīcula (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ amīcula amīculae
Genitiv amīculae amīculārum
Dativ amīculae amīculīs
Akkusativ amīculam amīculās
Vokativ amīcula amīculae
Ablativ amīculā amīculīs

Worttrennung:

a·mi·cu·la, Plural: a·mi·cu·lae

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Freundin, Liebchen, Geliebte

Herkunft:

Diminutiv zu amica → la[1]

Männliche Wortformen:

[1] amiculus

Beispiele:

[1] „re, si quando quid tamquam aliqua fabella narratur, ut olim tu, Crasse, in Memmium: comedisse eum lacertum Largi, cum esset cum eo Tarracinae de amicula rixatus.“[2]
[1] „miserat etiam epistulas Romam ad amiculam quandam“[3]
[1] „quotiens uxoris vel amiculae collum exoscularetur, addebat: tam bona cervix simul ac iussero demetur.“[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „amicula
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amicula“ (Zeno.org)
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 32

amicula (Latein) Bearbeiten

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

a·mi·cu·la

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Plural des Substantivs amiculum
  • Akkusativ Plural des Substantivs amiculum
amicula ist eine flektierte Form von amiculum.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag amiculum.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amicula“ (Zeno.org)
  2. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 2, 240
  3. Gaius Plinius Caecilius Secundus, Epistulae, 3, 9, 13
  4. Gaius Suetonius Tranquillus, De vita Caesarum, Caligula, 33