alloqui (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular alloquor
2. Person Singular alloqueris
3. Person Singular alloquitur
1. Person Plural alloquimur
2. Person Plural alloquiminī
3. Person Plural alloquuntur
Perfekt 1. Person Singular allocūtus sum
Imperfekt 1. Person Singular alloquēbar
Futur 1. Person Singular alloquar
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular alloquar
Imperativ Singular alloquere
Plural alloquiminī
Alle weiteren Formen: Flexion:alloqui

Nebenformen:

unassimiliert: adloqui

Worttrennung:

al·lo·qui

Bedeutungen:

[1] transitiv: ansprechen, anreden
[2] transitiv: dankend anreden, anflehen
[3] transitiv: tröstend ansprechen; zusprechen, zureden, trösten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb loqui → la mit dem Präfix ad- → la[1]

Gegenwörter:

[3] gratulari

Beispiele:

[1] „Mercurium iussi me continuo consequi, / si quid vellem imperare. nunc hanc adloquar.“ (Plaut. Amph. 880–881)[2]
[2] „senex fretus pietatei deum adlocutus / summi deum regis fratrem Neptunum / regnatorem marum“ (Naev. poet. 9)[3]
[2] „sum vero verna verbero: numero mihi in mentem fuit // dis advenientem gratias pro meritis agere atque adloqui?“(Plaut. Amph. 180–181)[4]
[3]

Wortbildungen:

[1] allocutio, allocutor, alloquium

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „alloquor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 329–330.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „alloqui

Quellen:

  1. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, „loqui“ Seite 366.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 45.
  4. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 180–181.